Pour l’Europe doit uni… Il y a quelques hours j’ai participe au colloque international a Toulouse. Le titre:”De l’alterite a l’illicite de Dieu”. La France n’est pas catolique (see, un livre de Jean-Jac Macron “On va plus loin”) Nous demandon pour le Dieu et le Cesar restent differents choses selon la pensee d’Emmanuel Levinas. Nous alions donc vers l’immanence, sensibilite humaine et la transcedance de Dieu.« C’est la signification de l’au-delà, de la transcendance et non pas l’éthique que notre étude recherche. » Enoncée dans « Dieu et la philosophie », l’article qui est au centre de son recueil De Dieu qui vient à l’idée (1982), cette déclaration de Levinas ne peut que susciter la perplexité. La transcendance se serait-elle substituée à l’éthique et Dieu, à l’autre homme ? Ce que Levinas dit du mot « Dieu » renforce encore cette perplexité. Ce mot signifie une transcendance encore plus radicale que celle d’autrui : « Dieu n’est pas simplement le « premier autrui » ou « autrui par excellence », mais autre qu’autrui, autre autrement, autre d’altérité préalable à l’altérité d’autrui, à l’astreinte éthique au prochain, et différent de tout prochain, transcendant jusqu’à l’absence… ».
Les déclarations de Levinas suscitent bien des questions. Pourquoi ce recours, qui plus est dans une œuvre tardive, à l’idée de Dieu chez un penseur pour qui l’éthique est la « philosophie première », et la relation avec autrui, la source de tout sens ? Que signifie une transcendance non seulement plus radicale que celle d’autrui, mais autre que la sienne ? Et en quoi le fait de penser une transcendance « au-delà de l’être » battrait en brèche toute velléité de faire de Dieu un être en le réduisant à un objet de connaissance ou d’une expérience religieuse ?
Si Dieu est bien « transcendant jusqu’à l’absence », comment peut-il « venir à l’idée » ? Comment son sens peut-il se donner sous la forme d’une idée qui, comme le voulait Descartes, « a été mise en moi » ? Comment penser ensemble la « transcendance jusqu’à l’absence » et la « transcendance dans l’immanence » propre à une altérité dont l’appel à la responsabilité se fait entendre au « plus profond de moi-même » ? L’objet du colloque est d’évaluer la nouveauté des voies que Levinas ouvre dans De Dieu qui vient à l’idée, huit ans après Autrement qu’être ou au-delà de l’essence : quelle est l’évolution de sa pensée de la transcendance, de son rapport avec la phénoménologie et la philosophie contemporaine, de son approche du judaïsme et du christianisme, ainsi que de sa réflexion sur des thèmes qui, tels le langage, le sens ou le dialogue, ont déjà été largement traités dans ses ouvrages précédents ?
Les communications des intervenants devront porter impérativement sur De Dieu qui vient à l’idée, sur la situation de l’ouvrage par rapport aux œuvres antérieures de Levinas, sur les thèmes et les questions qui y sont abordés et sur la relation de Levinas aux représentants de la tradition philosophique et de la pensée contemporaine cités dans son ouvrage.
Axes thématiques: 1/ Une nouvelle pensée de la transcendance: Comment saisir le paradoxe d’une recherche qui, tout en portant« sur la transcendance et non pas l’éthique », trouve la signification de l’au-delà « dans l’éthique » et dans la responsabilité infinie pour autrui ? Quelle est la fonction, dans cette configuration, de « l’idée de l’infini en moi » chère à Descartes?L’« immémorial », l’« infini », l’« anarchique » : comment la signification du mot « Dieu » s’articule-t-elle autour de ces notions ? 2/ Judaïsme et christianisme: Le « Dieu de Levinas » est un « Il ». Comment comprendre le contraste entre l’illéité ou le Dieu « transcendant jusqu’à l’absence » et le « Dieu d’Abraham, d’Isaac et de Jacob » dont il est question dans les sources juives et chrétiennes ? Comment les significations du mot Dieu dégagées dans De Dieu qui vient à l’idée s’articulent-elles avec celles que Levinas a mis au jour, dans ses écrits juifs, à partir du Talmud et de la philosophie juive ? 3/ Philosophie contemporaine et phénoménologie: Dans De Dieu qui vient à l’idée, Levinas envisage d’autres formes de transcendance que celle d’autrui, d’autres ouvertures vers l’au-delà de l’être. Comment cette perspective intervient-elle, dans les différents articles réunis dans l’ouvrage, dans ses confrontations avec la phénoménologie et la philosophie contemporaine, ainsi que dans ses réflexions surla rationalité, l’idéologie, le marxisme, l’utopie, la politique, la religion, la mort, le langage, le dialogue, l’herméneutique et le mal ? Intervenants confirmés:  Flora Bastiani,  François Brémondy, François Coppens,  Naoko Fukagaï, Joelle Hansel , Georges Hansel ,  Maëlle Le Ligné , Paula Lorelle, Masumi Nagasaka, Sylvie Neuburger, Michel Olivier, Jean-François Rey, Christian Rössner, Jean-Michel Salanskis, Yves Sobel,  Anna Yampolskaya. La fin de la metaphysique historique est la fin de la metaphysique. Ainsi, Le Dieu aussi absent restera l’icone pour toujours.

Stanislaw Barszczak, Wczesny swit.
Najukochanszy Bracie Alojzy
Jesli odczuwasz, ze stan Twego zdrowia wyraznie sie poprawia pod wplywem rodzinnego powietrza, pozostan tam i modl sie do dobrego Boga, aby zechcial objawic laske, by uczynic Čie przynajmniej zdatnym do studiowania, chociaz troche i zrobienia tego, co jest konieczne, by przygotowac sie do kaplanstwa wedlug najnowszych przepisow. A tego ci zyczy minister prowincjalny, kapucyn, Ojciec Rafal.
Tymi slowami zachecal mnie, cudem uratowanego z kopalni Rokitnica w dniu 23 marca 1971 niejaki Ojciec Bernardyn, z sasiadujacego z moja posesja klasztoru franciszkanskiego. Na te slowa odpowiedzialem mu w kilku listach, ktore tutaj Wam przedstawiam.
Bardzo kochany Ojcze Rafale
Od dlugiego czasu probowalem stlumic bardzo gorace pragnienie mõjego serca, lecz przyznaje ze te wszystkie wysilki jedynie do tego posluzyly, by uczynic to pragnienie bardziej zarliwe. Dlatego chce zwierzyc sie z tego pragnienia Bogu, ktory byl w stanie je zaspokoic. Otrzymalem Twoj tak bardzo drogi i upragniony list a w tym samym czasie rowniez Twoja milosc; jest mi tylko przykro, ze nie mam odpowiednich slow, abu podziekowac Ci, za nia w sposob czysty tak, jak zaslugujesz na to, co mnie czyni niezdolnym do okazania mojej wdziecznosci czynami tak, jakbym pragnal. Mam jednak nadzieje, ze z tego ponizenia, ktore Pan zsyla na mnie, wydobede nieco dobra. Juz wiesz, iz goraczka jednak nie chce mnie opuscic i codziennie “sklada mi wizyte”, a po niej nastepuje obfite põcenie sie. Kaszel i bole w klatce piersiowej oraz w plecach sa takie, ze sprawiaja mi ciagle cierpienie. Z tej proby wnioskuje, ze powinienem bardzo dziekowac Panu Bogu za sile , ktora mi daje, abym znosil te wszystkie dolegliwosci z poddaniem sie i cierpliwoscia. Od pewnego czasu uwazam , ze mnie tu na ziemi juz nic wiecej nie pociagnie. Mysl o uzdrowieniu po tych wszystkich burzach, ktore Najwyzszy zsyla na mnie, wydaje mi sie niczym; co wiecej- slowem bez sensu. Przeciwnie , mysl o smierci wydaje sie bardzo mnie pociagac. Nie znam przyczyny tego wszystkiego i prosze o wyjasnienie. Nie moge ukryc tego przed tak dobrym Ojcem, ktorego kocham, albowiem uwazam sie za bardzo szczesliwego, choc jestem troche przygnebiony widzac , ze niektore mõje nadzieje sa plonne, nadzieje, ktore pozostawaly dotychczas czescia mojego pocieszenia.A teraz widze, ze na prozno pielegnowalem te nadzieje. Ale niech sie dzieje wola Boga! Przesylam najlepsze zyczenia z okazji imienin i zycze bardzo szczesliwych Swiat Wielkiej Nocy, ubogaconych wszystkimi blogoslawienstwami z nieba. Na koniec caluje Twe rece i prosze Cie o ojcowskie blogoslawienstwo. Podpisuje sie jako Twoj najposluszniejszy brat Pio.
Bardzo kochany Ojcze Rafale
Jest po swietach, chce Ci teraz powiedziec- wierz mi- nie przezywalem ich w nalezytym usposobieniu. Zaraz jednak mysle o Tobie, a nie o siebie. Laska Ducha Swietego niech zawsze bedzie w Twojej duszy i czyni cie swietym. Bylo moim obowiazkiem napisac jak tylko wroce do dõmu, ale moj stan zdrowia doprowadzony do ostatecznosci nie pozwolil mi na to, bym to uczynil. Nawet teraz pisze tych pare līnijek drzaca rēka. Oby Dzieciatko Jezus napelnilo Twoja dušze wszelkimi charyzmatami, ktorych pragniesz dla dusz innych. Amen. A wiec stalem sie gornikiem golebiazem. A teraz ubiegam sie o miejsce w klasztorze…
Bardzo kochany Ojcze Rafale
Z sercem pelnym wdziecznosci įbardziej niz synowskim uczuciem przesylam Ci moje najszczersze zyczenia na nadchodzace Swieta Bozego Narodzenia į Nowego Roku, modlac šie do Bozego Dzieciatka o Twoje duchowe į doczesne szczescie. Oby Dzieciatko, ktore ma šie narodzic, przyjelo moje slabe į nieudolne modlitwy, ktore wzniose do Niego z wieksza, ale swieta natarczywiscia w tych dniach, za zakon, za przelozonych, za prowincje į caly kosciol. Wpatrujmy sie zawsze oczyma wiary, jak nasz swiety į dobry Aniol , obarczony swoim krzyzem, idzie na Gore Kalwarii į jak bardzo powoli zdobywa zbocze Golgoty. Widzimy jak za Nim idzie ogromna rzesza dusz, ktore trzymajac šie Go, niosa krzyz į ida tą sama droga. Och jaki to piekny widok! Utkwijmy mocno nasz duchowy wzrok. Widzimy ze bezposrednio za Jezusem idzie nasza Najswietsza Matka, protą w calej doskonalosci nasladuje Jezusa obarczona wlasnym krzyzem. Nastepnie ida apostolowie, meczennicy, doktorzy, dziewice į wyznawcy. Och jak swiete szlachetne majestatyczne godne poszanowania į drogie jest to towarzystwo! Och jakzez w nich jest szczera radosc, gleboki pokoj ,odwazne postepowanie, zycie doskonale! Wiara je ozywia, nadzieja podtrzymuje, milosc rozpala, skromnosc upieksza, pokuta zdobi. Tutaj wszystkie pocieszenia sa zlaczone z wszystkimi ofiarami, wszystkie nadzieje z wszystkimi cnotami. Sam Jėzus wbrew wszelkiemu brakowi naszych zaslug, wlaczyl nas w to swiete towarzystwo.
Badz pocieszony teraz, Ojcze, w Najslodszym Panu, wiedzac, ze we wszystkim pelnisz Jego wole. Zawodnicy w sporcie teraz maja skrzydla, aby sie poderwac do najwspanialszych lotow. A ty unos sie pod Slodycza krzyza. Ojcze,jak slodkie jest slowo krzyz! Tutaj- u stop Jezusowego krzyza – dušze zostaja okryte swiatlem į rozpalone miloscia, tutaj otrzymuja skrzydla aby poderwac sie do najwspanialszych lotow. Nie zatrzymujmy sie w ciaglym rozwijaniu tej pieknej cnoty prostoty. Sluchaj Ojcze, jaka jest przyczyna, dla ktorej czuje sie tak malo poddany woli Bozej į blagam Cie , nie gorsz sie. Uwazam ze zycie doczesne jest wielkim brzemieniem, poniewaz ono pozbawia mnie prawdziwego zycia. Wiem, dlaczego Pan przedluza moje zycie: taką jest Jego wola. Swiadomosc nie daje prawdziwego zycia. Tylko Bog sam mozė uczynic kazdy czyn swietym. Blagam Cie o Ojcze, ucisz te Twoje nadmierne į bezuzyteczne klopoty. Bog jest z toba į nie ma niekada na obawe. O Ojcze, kiedy zaswita ten szczesliwy dzien ,w ktorym tą dusza, ktora teraz jest napelniana gorycza przez tego okrutnego Boskiego Pana stanie sie rozbitkiem na tym niezmiernym morzu wiecznej prawdy, gdzie nie bedzie miala wiecej wolnosci obrazania tego Boskiego Oblubienca ani nie bedzie sie o nia starala, poniewaz jei wszystkie cierpienia sie skoncza, į zyc bedzie zawsze w pewien sposob samym zyciem Boga.Kiedy ten dzien zaswita moj ojcze, w ktorym moja chwala bedzie spiewac mojemu Bogu radosne hymny, a moje serce nie bedzie dluzej rozdarte tym okrutnym wyrzutem tego, ze nie mozė Go kochac tak bardzo , jak czuje potrzebe? Kiedy bedzie koniec tych wszystkich moich obaw, tych wszystkich tesknot? Tymczasem modle sie: o moj Stworco į moj Boze, spraw by ten jasny plomien Twej milosci palil sie zarliwie w moim sercu. Niech Jėzus nadal ma zwrocone ojcowskie spojrzenie na Ciebie. Niech Cie zawsze zachowuje w lasce, Niech ci pomaga staczac dobry boj į da ci udzial w nagrodzie zachowanej dla dzielnych dusz. Amen.
Moj Panie į moj Boze zbyt mocna jest w mėj duszy ta niewyslowiona slodycz twojego spojrzenia į to, ze Ty moje Dobro, raczyles spojrzec okiem milosci na to nedzne stworzenie. Czy bedzie kiedykolwiek ktos, komu uda sie odlaczyc albo zgasic ten ogien, ktory pali mi sie w piersi tak bardzo goracymi plomieniami milosci ku Tobie? Ach! O Panie racz nie znajdowac przyjemnosci w ukrywaniu sie przede mna, wiesz jaki zamet į wzburzenie opanowuje wszystkie wladze duszy į odczucia! O Nieskonczona Pieknosci, widzisz ze dusza nie mozė zniesc tego opuszczenia, poniewaz za bardzo rozkochales ją w sobie. Czytamy w Biblii:”zaklinam was corki jerozolimskie, jesli zobaczycie mojego unilowanego, abyscie mu powiedzialy, ze mdleje z milosci” (Pnp 5,8)
Niech Jėzus sprawi, abys takze Ty odczuwal najczystsza milosc, Ojcze Rafale, ktora usuwa wszelka obawe į daje wewnetrzna pewnosc tej najwiekszej laski, ktora wyklucza wszelka plame grzechu. Amen.
Kiedy widze niebieskie Jerusalem otoczone murami į bramami, wowczas przezywam ponowne przebudzenie sie na tym miejscu wygnania, pograzenie sie raz jeszcze w swiadomosc pielgrzyma, ktory zawsze mozė zagubic sie, jest z pewnoscia nowym rodzajem agonii, znacznie ciezszej niz sama smierc czy jakis inny rodzaj meki. Teraz tesknie za dniem, w ktorym bede mogl usciskac cie ponownie. Niech Jėzus ma zawsze zwrocone na Ciebie swoje spojrzenie į sprawi , bys nalezal do wielkiej rzeszy, ktora widzial ukochany uczen, ktorej nikt nie mogl zliczyc.(Ap 7,9)
Wzrastac w swietej milosci nam trzeba.
Niech laska Boza zawsze podtrzymuje Twego ducha į pomaga Ci wypelniac Swieta Wole, dla zbawienia Twojego į innych dusz. Moj list nie jest nowym
Nabozenstwem do swietego ciernia…z powodu bolow nad kosciolem. Bo dusza podoba sie swemu Bogu. Nie mow mi ze Pan mi pomoze, poniewaz zlo, powtarzam to, pochodzi ode mnie samego į dobrze wiem jak wielka jest moja niegodziwosc w oczach Pana. Ale dodawaj otuchy tej ukochanej duszy į niech sie umocni w prowadzeniu dobrego boju, wiedzac, ze Pan trzyma nad nia pochylone swe berlo. Stan mojego ducha jest zawsze ten sam. W mej duszy tylko pustka štaje sie coraz glebsza, a walka coraz coraz gwaltowniejsza. Burze nastepuja po burzach, spokoj kaze na siebie czekac, kaze tylko go pragnac. Poniewaz wszystko jest postanowione przez najmadrzejszy Porzadek į Rade, staram sie najwyzszym szczytem ducha pogodzic sie z tym, wypowiedziec Fiat, chociaz nie doznaje jakiejkolwiek pociechy duchowej. Ale niech sie dzieje wola Boga. Epilog!
Przybylem tutaj z Zabrza wczoraj wieczorem į sam Bog wie, w jakim stanie. Nie bede opisywal tej kolejnej przedluzajacej sie į bardzo twardej proby, poniewaz wiem, ze Ojciec Prowincjal na biezaco informowal Cie o tym. Ale Zabrze Cie oczekuje. Przekaz mi to pocieszenie bez opoznien į zaoszczedz mi bolu, ktory jest jak ciern wbity w moje serce.
Tynczasem wybacz į nieustannie mnie blogoslaw. W pospiechu pozdrawiam Cie z niezmierzonym wylaniem ducha…
Zyj spokojnie į odpoczywaj na Bozym sercu bez jakiejkolwiek obawy, poniewaz tam jestes dobrze oslaniany przed burzami į nawet Boza Sprawiedliwosc nie mozė Cie dosiegnac.
Pan Jėzus jest zbyt dobry į pozwoli Ci w dostatecznym stopniu doswiadczyc slodyczy owocow tej dobroci.
Nabieraj otuchy į nie boj sie niczego…Zreszta lepszy jest czysciec znoszony zgodnie z wola Boza niz przyjemnosci w klasztorze, bedace niklym obrazem niebianskiego Jeruzalem. Jėzus niech bedzie Najwyzszym Krolem naszych serc, a jego krzyz niech zawsze bedzie jedynym sztandarem į jedyna nasza podpora.
Przeszlosc wydaje mi sie calkowitym zludzeniem į rzeczywiscie chcialbym rozmawiac z ludzmi tego swiata o moich sprawach, poniewaz obawiam sie, ze oszukuje innych. Nadto siebie w kwestii powolania. Laska Ducha Bozego niech zawsze ksztaktuje Twe serce…
Jėzus niech sie ciagle do ciebie usmiecha į ciagle Cie ochrania, spelniajac w stosunku do Ciebie swoja swieta Wole dla swej chwaly, a takze uswiecenia į zbudowania dusz.
Swieta milosc Boga niech zyje į panuje wiecznie w Twoim sercu. Kto wie, gdzie Swiete Dzieciatko narodzi sie dla mnie w tym roku! Nie mam innego pragnienia jak tyko to, aby umrzec lub kochac Boga, albo smierc albo milosc, poniewaz zycie bez tej milosci jest gorsze od smierci, a dla mnie byloby bardziej nie do wytrzymania niz to, w ktorym trwam obecnie. Czasami czuje sie osamotniony, a wielka pustka, ktora mnie przeraza, ciagle wzrasta w mej duszy. To biedne serce jest niespokojne į nie wiem, gdzie je umiescic. Umieszczam je w Panų Jezusie, lecz to nie jest zadowalajace. Jakiz to rodzaj nieszczescia? Och, gdybym mogl kochac Jezusa, jakze bylbym szczesliwy! Lecz nawet to pocieszenie jest mi zabrane į nie znajduje drogi, by isc do Niego…
Jestem rowniez bardzo przygnebiony duchowo, a walka jest coraz bardziej zacieta. Koncze tutaj, poniewaz sily į wzrok nnie zawodza. Co do walk duchowych, to te coraz bardziej sie wzmagaja. Geste ciemnosci spowijaja mėgo ducha į nie widze nic innego jedynie ciemnosci į zawsze ciemnosci. Nie widze niczego innego z wyjatkiem dzikich bestii grasujacych wokol mnie į grozacych, ze stane sie ich lupem. Nie slysze nic, jedynie ryk tych bestii, ktory sprawia, ze umieram w kazdej chwili z przerazenia. Niestety , moj Ojcze, kiedy ten stan sie skonczy, kiedy zostana usuniete moje watpliwosci ,moje obawy , moje niepewnosci , niebezpieczenstwo upadku, obrazenia Pana Boga?
Koncze poniewaz zmuszony jestem moja slaboscia , ale zwracam sie z goraca prosba, bys mnie nigdy nie opuscil į polecal mnie Panų Jezusowi. W mojej nicosci nigdy nie przestane pamietac o Tobie przed Panem Jezusem. Ciagle mu ponawiam ofiarowanie sie za Ciebie. Caluje ci rece į prosze o blogoslawienstwo. Twoj biedny syn brat pio, kapucyn.
Najukachanszy Bracie Alojzy
Pan Jėzus niech zawsze zyje w naszych sercach į przeobraza je calkowicie w swoja swieta milosc. Jak dobry jest Pan Bog dla Swych slug! Niech bedzie zawsze laskaw trzymac cie zamknietego w swoim Boskim Sercu, tak jak bylo w przypadku tych dni cierpienia, chociaz nie rozumiales tego wystarczajaco.
Laska Bozej Dzieciny niech zawsze ksztaltuje Twoje serce, az do niebianskiego przemienienia w Niebianskiej Milosci. Moje zyczenia wyszly z serca, ktore Cie kocha į szanuje ponad wszelka mozliwosc wyrazenia tego przed Panem. Twoj Ojciec Prowincjal…Bardzo mocha y Ojcze Rafale. W domu czulem, ze prawie umieram z przemocy, ktora musialem sobie zadac. Uwazam, iz wstapilem zywcem do grobu. Nieswiadomie postepowalem jak jedwabnik, ktory buduje dom, w ktorym przestanie mieszkac. Lecz smierc tego robaka jest godna pozazdroszczenia , poniewaz we wlasciwym czasie bedzie zyl znowu, kiedy stanie sie pieknym motylem, podczas gdy smierc mojego ducha nie jest prawdziwa smiercia, poniewaz uswiadamiam sobie zupelnie dobrze, ze w najciemniejszym grobie zaczynam spostrzegac cos, czego niestety nie chce zobaczyc , mianowicie moja niegodziwosc. Gdzie sie schronie? Co powinienem zrobic , aby zyskac przyjazn Pana Boga? Jaka jest tą przeszkoda, ktora w rezultacie prowadzi do namiotow grzesznikow, a nie do przybytkow Pana Boga? Ojcze, Uzyj zelaza į ognia w stosunku do mnie Ojcze. Aby rozbic ten grob smierci nie sa zalecane pieszczoty į pochwaly, lecz mloty i topory, nie miod, lecz ocet, aby uleczyc rany mojej duszy.
Walka przeciw wierze szaleje ciagle coraz bardziej. Delikatnosc Bozej Dzieciny pelnej milosci niech budzi w Alumnach podziw, niech ich wzrusza, niech ich porywa, niech ich wiaze w taki sposob , by nigdy wiecej nie mogli sie od niej odlaczyc. Moj duch jest wciaz pograzony w ciemnosciach ktore ciagle štaja sie coraz gestsze. Pokusy przeciw wierze bezustannie sie nasilaja. Zyje wiec zawsze w ciemnosci, staram sie przejrzec , ale bezskutecznie. Moj Boze kiedy wzejdzie – nie wymagam by slonce- ale przynajmniej swit? To co mnie podtrzymuje,to Tylko slowo przelozonego. Niech sie dzieje wola Boga. Wczoraj obejrzalem konklawe. Uslyszalem slowa nowego Papieza – wyszedlem od ojca i przyszedlem na swiat…Pan Jėzus niech dziala, by posiasc Cie w niebie, tak jak masz go w swoich rekach SakramentalniKazdego dnia. Kto przyjdzie mi z pomoca, moja dusza topi sie z bolu i milosci,z goryczy i slodkosci jednoczesnie. Co zrobie aby uniesc Nieskonczonego w moim malym sercu? Jestem “poza mna,” za soba juz mam slowa boskiego milosnika, jakkolwiek bywam swiadomy. A od ciebie Ojcze Rafale,
oczekuje naprawde dlugiego listu. Badz zdrow. Caly twoj brat Alojzy.

Stanisław Barszczak, świadomość najczystszej miłości.

Dzisiaj na mistrzostwach świata w Kazaniu mecz Polski z Kolumbia o wszystko. Polska zatem bierze udział w codziennych napiętych sprawach naszej cywilizacji. A świat kontynuuje walkę terrorystyczną uciekając się do rozmów na najwyższym szczeblu.
Na codziennym rozmyślaniu czytam zas życie Ojca Pio.
Jego stygmatyzacja pobudziła nie tylko pobożność ludową, ale także ciekawość naukowców. W tym miejscu powiedziałbym, że takie same cuda dzieją się również dzisiaj. I że możecie zobaczyć je własnymi oczyma. Święci chodzą między nami. Stygmatyzacja świata, powiedzmy tak, przede wszystkim zwróciła uwagę kompetentnych władz i stała się sprawą ich odpowiedzialności.
W imieniu papieża Franciszka wczoraj przybył do Częstochowy Arcybiskup Aleppo, przyjeżdżają tutaj również sekretarze z całego ziemskiego globu. Około połowy 1921 r. ktoś puścił pogłoskę, że Ojciec Pio będzie prawdopodobnie przeniesiony; mieszkańcy San Giovanni Rotondo zareagowali na to w sposób buntowniczy. Z drugiej strony, organy codziennej prasy, nie zawsze prawdomownej, przyczyniały się do zwiększania liczby osób, przybywających do miasta w sposób coraz bardziej nie kontrolowany. Tak działo się przed laty. Ale i wczoraj były korki samochodow na szybkiej trasie przecinajacej Czestochowe północ-południe. I chociaż ogromna większość przybywających była pobożna, zachowywała się kulturalnie i była ożywiona wiara, to jednak zdarzały się także akty fanatyzmu i nieroztropne postępowanie ciekawskich.
Każdy człowiek ma aniołów stróżów, święty Pio też. Ojciec Augustyn był jednym z dwóch kierowników duchowych Ojca Pio. A Augustyn to moje drugie ja- stąd jego kontakt z Pio jest mi bardzo bliski, chciałbym to wam z dumą powiedzieć. Przez dwanaście lat korespondencji epistolarnej a następnie przez podejmowane obowiązki w klasztorze, Ojciec Augustyn rozpoczął szczególną rozmowę z świętym Pio, pozwólcie mi tak powiedzieć kochani Ojcowie Kapucyni. Ojciec Pio pisał 21 października 1912 r.: “Ojciec lektor był zawsze moim zwyczajnym kierownikiem duchowym i nikt nie nie zna tak dogłębnie mojego wnętrza, jak on. Uciekalem się do niego bardzo czesto, odkrywając mu mu wszystkie rany mojej duszy bez zastrzeżenia i bez jakiejkolwiek obawy. To było niemożliwe do uczynienia z innymi i ja nie mogłem tego robić. Proszę Cię, abyś mnie nie pytał o powód.”
W tym miejscu pragnę przywołać święte myśli z ich pism, może komuś okażą się pomocne: Modlę się nieustannie, lecz moja modlitwa nigdy nie wzniesie się z tego marnego świata, wydaje mi się, że niebo zamieniło się w brąz, żelazna ręka ciąży na mojej głowie i odpycha mnie dalej, coraz dalej.
Rozstrzasam, wzdycham, płaczę, lamentuję, ale wszystko nadaremnie. Będę to jednak robił tak długo, aż moja biedna dusza złamana bólem i bezsilna podda się Panu. W duszy tylko pustka staje się coraz głębsza, a walka coraz gwałtowniejsza. Burze następują po budzące, spokój każe każe na siebie czekać, każe tylko go pragnąć. Ponieważ wszystko jest postanowione przez najmadrzejszy Porządek i Radę, staram się najwyższym szczytem ducha pogodzić się z tym, wypowiedzieć “Fiat”. Ale kto potrafi odkryć niezmiernie wielkie udręki mego ducha. Mam wrażenie, że umieram w każdej chwili; wydaje mi się, że chwieję się w każdym momencie… jestem poddany próbie wszystkiego. Żyję w wiecznej nocy, a ta noc nie wskazuje na to, by cofnęła gęste ciemności, aby zrobić miejsce jutrzence. Zostawiłem wszystko, aby podobać się Bogu i tysiąc razy oddałbym moje życie, aby przypieczetowac moja miłość do Niego… ale ja po prostu nie mogę znaleźć spokoju w moim nieszczęściu. Kiedy ten dzień zaświta, w którym moja chwała będzie śpiewać mojemu Bogu radosne hymny, a moje serce nie będzie dłużej rozdarte tym okrutnym wyrzutem tego, że nie może Go kochac tak bardzo, jak czuje potrzebe? Kiedy będzie koniec tych wszystkich moich obaw, tych wszystkich tęsknot? Ale niech się dzieje Jego wola! Jakżez wspaniałą rzeczą jest świadomość tego, że żyję zgodnie z rozporządzeniami Pana! Czuję, że moja osoba jest zalana nadludzkim spokojem, chociaż pozostaje w całkowitej ciemności, to oczy mego ducha pośród ciemności są ciagle utkwione w ukochanej Rzeczywistości. Niech płomienie Bożej Miłości spalają w Tobie wszystko to, co nie jest Jezusa. Z nami towarzystwo naszego Świętego i dobrego Anioła, który obarczony swoim krzyzem idzie na Górę Kalwarii. Och, jaki to piękny widok! Widzimy, że bezpośrednio za Jezusem idzie nasza Najświetsza Matka, która w całej doskonałości naśladuje Jezusa obarczona własnym krzyżem. Następnie idą apostołowie, męczennicy, doktorzy, dziewice i wyznawcy. Och, jak święte, szlachetne, majestatyczne, godne poszanowania i drogie jest to towarzystwo! Och, jakżez w nich jest szczera radosc, głęboki głęboki pokój, odważne postępowanie, życie doskonałe! Wiara je ożywia, nadzieja podtrzymuje, miłość rozpala, skromność upiększa, pokuta zdobi.
Sam Jezus, wbrew wszelkiemu brakowi naszych zaslug, włączył nas w to święte towarzystwo.
Powinniśmy boleć, tak, z powodu naszych upadkow, ale z żalem spokojnym, nieustannie ufając Bożemu Miłosierdziu. Niech Jezus będzie zawsze w Twoim sercu, niech Cię zawsze błogosławi, pociesza i uśmiecha sie do Ciebie! Chcę poddać sie Twojej woli Panie.
Powinienem modlić się z Jezusem, by dał mi wszystko, najpierw dla Swojej chwały, a następnie dla zbawienia dusz. Wręcz molestować Jezusa w tej mierze! Mój Panie i mój Boże, jakże mocna jest w mej duszy ta niewyslowiona slodycz Twojego spojrzenia i to, że Ty, Moje Dobro, raczyłes spojrzeć okiem miłości na to nędzne stworzenie. Amen.

to beloved artists of good will I will give this essay , the author

Stanisław Barszczak, Autumn of the hero.
– (world-famous chess player) I’m not able to fall asleep. I’ll tell you something. We are a miniature of the human race. However the world is eternal, nothing is true in this crisis of uncertainty. How dearly it cost us this shabbier independence! Look around, fewer face acquaintances. I do not have a friend anymore. A month ago, I met him, rode a bicycle. He honestly told me: I do not have a mother anymore. And you see, they found him in the bushes of the chasm with the wounds caused by the golden flowers of agave, more alive than us, dear professor. He did not survive long, he soon said goodbye to his relatives in the hospital.
– (freshly made professor)
There is no glory greater than death for his homeland, he answered him, smiling indulgently, do not be a dumb man, his homeland means to live. Patriotism is to choose life. The longest and most useful life was enough to learn to live. The most dangerous enemy is in the man himself, in a too trusting heart … When we talk about the “European river” we think about a river that at most as the Danube counts 2,790 kilometers. A European would have a hard time imagining an Amazon of 5500 kilometers. At the height of Belén del Para you can not see the other side of the river; it is wider here than the Baltic Sea. When we say “storm”, for the European it usually means lightning and thunders. In the Andes, according to the description made by the French man, there are storms lasting sometime five months. Whoever has not seen these storms can not imagine the violence with which they develop. For hours it flashes continuously and as strongly as if the blood spurts, and the air trembles from the long rumble of thunder, the echoes of which are on the sky beyond the mountains. A detailed description could frighten the largest European doubter. Our heroes
they are together fifty years old, sitting in a comfortable compartment of the international Vienna-Warsaw train. Flowery curtains and colorful bedding of couches. ‘Table’ richly covered. After ten years of being unseen, they are both overgrown, with lush brown hair, one with curly hair, with health-conscious faces, unshaven, they occupy space next to the window. John had a nice, sheeplike face. He ate as he lived: slow and very refined. Alexander was a scientist, an inch taller, but slimmer. The face of the Roman tribune. Dressed freely. They did not belong to the people from whom information should be extracted. They gushed out of them. Over the years, I thought John was a classic case of a character seeking an author whom we writers are waiting for all his life, and if I never let him find me, it was only because the ending of his story seemed unimaginable to me. The infinite distance that separates me from him seems to be bigger every moment. It’s a pity. I think it must be so. Aleksander graduated only from elementary school but universal inclinations enabled him to get an education thanks to the passionate reading of every print he had just met and taking all the benefits from the films he watched. A quarter of an hour ago, the storm was outside. They, however, enjoy temporary happiness, and their emotions give joy.
– (chess player) We are so perverse that our worst government turns out to be the worst. You see, they’re going to divide everything between priests, sportsmen and rich people, and of course the button for the poor, because they’ll always dig that day, when the shit will get the value, the poor will be born without you, you’ll see. It would not live to decipher the mysteries of this world built on the art of avarice. You have to do different things and sell them to the rich before they die for good. They are all sick and ‘outwit’. Look, from the seven continents of the Earth globe, South America has finally made the biggest career.

– (professor) I’m old, but I try not to think about it. You have to experience a lot to get to know the true nature of a man, the professor continued. You see, men, when it comes to women, are dumb. Escaping a mysterious meeting, in the evening and without an escort, is a mistake; it was not only unnecessary risk, but also, from a historical point of view, stupidity, I think. Although there has never been anything more tempting for you than the riddle of a beautiful woman, then you value your own life and the cause you are fighting for.
– (chess player) A few years ago you took second place in a big tournament in Sochi, compatriots are saying to me. Now I am beginning to believe that in the face of the cruelty of the day, my promise that I am surrounded by the hatred and stubbornness of the band of offended people will be of no avail.
– (professor) If someone does not love you as you would, it does not mean that he does not love you with all his heart and over his life. Perhaps for the world you are only human, but for some people you are the whole world.
– (chess player) I will never forget the mood of these chess games. There was gymnastics for body and mind. Imagine the human body is not made for years that a person could live through. But what would I do without the december short days that are shivering through the broken windows, how I could live without the green lighthouse, I left my fog plate, mortally sick with fever and got caught up in the technological age, and do not think that I did it from patriotism, as the encyclopedia says, or the lust for adventures, or something like that, because I did not care about the democratic principles that God would take care of in my holy kingdom; no, my beloved professor, I did all this to get to know the sea … Until finally, after so many years of barren illusions – I began to feel that a man is dead, fucking, only experiencing others that he is too late to learn that the longest and the most useful life is enough for you to learn to live; I got to know my inability to love the riddle of the line of my silent hands and in invisible numbers of cards, and I tried to reward this nefarious destiny with a burning cult of lonely addiction, I became victim of
own sect to lay down in the flames of this endless burnt offering (…) as with the passage of my countless years I discovered that lying is more convenient than doubt, more useful than love, more durable than the truth, I came to a disgraceful fiction without wondering, in which it rules without power.
– (professor pulling in the smoke of nicotine) Leaking memory from the life cistern… I am also getting old. Mom loved me with friendship, I think now. Because the parents love the children not because they are children, but because of the friendship that accompanies their upbringing. Imagine wisdom comes when it’s useless anymore. You see, I am constantly carrying the burden of the greatest misfortune that can come upon a human being (…) I stopped believing! Unbelief can survive more than faith, because it feeds on the senses.
– (chess) Good Christians are more than we think. It is not important, then, whether you believe, but whether God still believes in you. No madman is crazy if we accept his reasons. You never lose faith completely, there are always doubts. You imagine love is a feeling against nature, it condemns two strangers to unhappiness and unhealthy addiction, the more volatile, the more intense. I have begotten for you that I owe you my life that I would give my life for you, so I die because of you.
– (professor) As you remember the holiday, our ferry got stuck in the ground. I visited the captain, also officers on the first floor. I lived terrified that I was alive. And it was good for me because I knew I was dying. Anyway, ‘punishment’ was written to me before I came into the world, and it was hidden, held back, hampered. There is a moment when you do not feel pain anymore. Sensitivity disappears, and reason is dulled until the sense of time and place is lost. Some people tell me that this whole story is my invention. I ask them then: So what have I been doing at sea for nine days?
– (chess player) You see, sometime
locusts have been taught impatience and disbelief both in the past and in the future. She was taught to believe only in the present moment and in satisfying her insatiable appetites. Everyone is secured in some way, professor.
If we take a risk, we know what we are exposed to. When it fails, it is because we have not foreseen something that was beyond our capabilities. Our deeds are directed by a higher power, against which nothing would rebel.
– (professor) The crisis in Poland caused a wave of violent movement in Europe. I had a great opportunity to join the galaxy of prominent and well-known intellectuals and artists who signed up for the show in honor of the heroic Polish nation organized in the Paris Opera under the patronage of the French Ministry of Culture. There is no longer any solidarity there. Another century is to begin. And yet our time lasts and I am convinced that the most you will feel the lack of a person when you are sitting next to her (when she is still present) and you will know that she will never be yours. Do not run too fast through life because the best things happen to us when we least expect them. I do not love you for who you are, but for how you are when I’m with you.
– (chess player) What are they doing on this train? (…) A real house of madmen. Sportsman said about the noise that could be heard from the corridor.
– (professor) So sit back and relax, think … use the little gray cells of your brain … and soon you will know everything. Fortuna favors me in my work. I have enough money to satisfy not only my needs, but even my whims. Therefore, now, I accept only those matters that interest me. The young people of my generation, having ravenously vomited life, have forgotten the living stone of the hopes of the future, until reality has convinced them that the future is not what they dreamed of, and then they discovered nostalgia. See you, John. Tell them that the train of the Vienna-Warsaw route has passed me, this poor antique scrap, which even time is not able to kill. That’s how I got the fame, those like that thick dame, who does not sleep with us, but when you wake up, no one else, and she always which does not sleep with us, but when you wake up, no one else, and she always stands by the bed and looks at us closely.
– (chess switching off saving light)
My goal from the first second of life was God and his rights. Since the basic law of the whole bourgeois order is the obedience of power (government without God is, at best, a well-organized band of thieves); how much more should be served to God, the Lord of his creation, without hesitation in all his commandments. Everything that happens against faith or conscience is sin. And there are different sins. Sins against the sixth commandment are by no means the worst, but the most sticky. There is repentance for sin. The fire of a cleansing place is more painful than the agony of martyrs. First things first. In peace! Again alone! Lonely as always. Youth passes away in this long loneliness. My heart is heavy and confused in my mind, I am sitting in a golden cage. You see, a German soldier stands on the banks of the Volga, guarding his homeland. He looks alone and far into the dark night, the moon is not shining, not one star. The immobile steppe is silent, and he draws the tear of his eyes: And he feels him eating and biting in his heart, a man is abandoned. He complains and asks: – (Lord) Did you forget about me there high? My heart also wants love. You have many angels in heaven! Send me one … Darkness is only a creature if it comes from nowhere. But if it has a beginning in God, it is part of its image. God will not forget anything that has spilled out of itself to think of something else. God, turn away from you, fall. Turning to you means getting up. Staying with you means having safe help. God should be afraid in such a way that we would escape him to him. Let me say: I am constantly learning that every time people try to live according to the Gospel as Jesus taught us, everything begins to change … all aggression, all fear and sadness give way to peace and joy. Dear God, turn away from you, fall. Turning to you means getting up. Staying with you means having safe help. God should be afraid in such a way that we would escape him to him. Let me say: I am constantly learning that every time people try to live according to the gospel as Jesus taught us, everything begins to change … all aggression, all fear and sadness give way to peace and joy. Dear Professor! I intended to change ‘civilizational slavery’, transform it into ‘eternal’ slavery! This is to be a happy path to heaven for us.
This is my contemporary patriotism, summa contra Gentiles. I meet mostly women. I would like all of them to be a image of Mary and in the likeness of God, always happy and joyful … generous Alexander! My alogistic, no one seems to be traveling to the modern world, I would like to describe them as best as I can. How much unnecessary hardships. Although there are oases of last happiness, more humanly judging the waste of the layers of human nobility.
People can not express themselves in their native language, using English, even in Hungary – what times. O tempora, o mores. I have recently been on a farm in Crete, on a campsite in the mountains, 21 kilometers from Heraklion. Here, I feel great, if I was in the middle of a Napoleonic battle or watched the ‘Racławice panorama’, a beautiful image of the Polish insurrection. Nature gives me a picture that is the least similar to the battle of Austerlitz near Brno, which ran under the dictation of the Janusian face of Napoleon. This time, my stay here finalized based on the financial record online (see http://www.airbnb), is not a game of sun in the sky, I ponder. Everything took place so quickly and effectively. I like traveling, especially – visiting the cathedrals. Christian faith is like a magnificent cathedral with magnificent colorful windows. Whoever stands outside can not see it. But for everyone who enters it, every ray of light becomes indescribable. You who do not see God, you should come to see Him through love of your neighbor. If you do not love your brother whom you mean, you can not love God you do not see. Christmas is always there; it is not only the feast of the donor, but also those who have nothing to give or anyone to give something to. A bit of the road is behind you, another piece is still in front of you. If you stay, it is only to strengthen yourself, but not to give up. Only then will I no longer love the dark when I look at the sun. There are no good deeds except those made by faith and love. There are two ways to do good: giving and forgiving.
This is a great beginning in knowing God, if before we find out who he is, we begin to realize who he is not. Thus, after a difficult beginning (my journey is to begin into the heat, strangers around are watching me), I found myself back in my mother’s home in Ząbkowice village, where I experienced my proud and upstairs childhood, I did some cleaning in the attic. In fact, thanks to the mass media, I was inside the civilizational volcano of everyday events, including the football world championships Russia of today. And around the fabulous landscape … As I said, the path of my life does not always wind up. It happens that it returns to the youth, at the same time ‘keys’, mostly lowland streets of gray towns. However, I still meet myself on the way of today, although usually it is only in the evening of the active day. After moments of ecstasy in a beautiful conversation, I am forced to reach for my mother’s phone. In answer, I listen to the sentence and I adopt it more carefully, namely: in Barcelona, ​​be careful that they do not rob you … and I am like a talker in the company of a fair girls, over time succumb I to a bored silence and no heroic silence.
– (animated professor)
I also gathered experiences. Because I have to ask: Is there a Satan? It seems to be like a ‘beaten force’ in the world. Though not only. And so someone expressed themselves in this way:
The pope puts himself in the place of Christ. That’s probably good answer. In Islam, the devil controls, although it does not affect the world. So as if we are caught up in something … I like arguments, someone said: Is not it time to opt for the Church’s evolutionism? Time to show the image of the most readable human now. Hence why not allow the image of the resurrection as a clear image of the Christ century. We say: ‘Corragio’ – let us become courageous in allowing all legible images from our age, I think. For a world that is so modernized to become an open village, if not everyone, then each one separately. It’s not about individuality, it’s about never-ending human brotherhood. Today, the development of embryology, children are born outside the womb of the mother. At the same time, the practice of ‘abuse’, or the practice of abuse of human feelings and emotions, continues. It may well be that we go beyond objective reality. But let us notice, we take a lot of initiatives, it is
a lot of work – but not very obvious
patterns! As it used to be such a model of the era, Moses, then Jesus, and now seems to have such an obvious record, Richard Dawkins. I would ask a question here: Are the evident patterns of the era a devil? Do obviousness, such patterns, do not weaken religion? For I am still learning at a crossroads. Although we have perfect living conditions, supernatural experiences are constantly exposed to us. Fashion for exorcisms. We remember that Jesus also cast out demons. Today we do not know each other in the blockhouses. In the same cage, the neighbors and the family live for a kiss. But also Judas believed that Jesus would not die on the cross, that he would come down from the cross. Si (see, Judas by Amos Oz). We say, ‘God is victorious,’ who is characterized by constancy and omnipotence. And what is religion? Someone asked the question: Licheń, business or religion? Religion – it is ‘doing God’ still (German: Schuld, guilt). In turn what is the truth. This latter is – when you live with love (set to free).
– (chess while eating pork chop) We have now put many paths to God. Multitudes in India do not mean faith in different gods. But it is faith in many ways to unite with God. And God is inexhaustible, never infinite in giving. Though ‘no God in God’ yet. And creation comes only from infinite power. “We have not yet revealed what we are going to be,” we read in the Bible. Love fate, because this is the way of God through your soul. Let us notice the current spiritual progress of humanity present. On one hand, huge technology, new technologies still, and on the other, the drifting of the ship with people on the ground. There is no shortage of daredevils of the era, at the same time I personally settle for only the highest cliff shore (which we have ‘for the Pier’ in Międzyzdroje) – I once said about my style of writing essays on the sermon – and I have never dared to sail to the center of the ocean in order to express the last human being he is “pushing” and expressing the fullness of humanity.
I do not have Conrad’s talents, this one’s by Melville or Böll. I could not probably write a ‘maritime’ or other film scenario. Agnieszka Holland is an ‘unattainable role model’ of a director’s work in film. And the world is like the sea that breaks and foams. If you love God, then you will walk on the waves and flood under your feet. Certainly huge and not gained
the foundations of humanity are still ahead of us, I think, and not only in writing. This is ultimately the only human knowledge about God: to know that we do not know God. The revelation of God shows us more what He is not than what He is as I said- that He does not exist, rather than that He exists. However, the story of my life tells the world about a loving God who leads everything better and better, for good. And also about the fact that there is no recipe for a happy, functioning marriage. It’s just love that is first, that’s what my few parishioners have told me. Love is the pleasure of good; good is the only reason for love. To love means to do good to someone.
O Lord, take this heart of stone and give me a heart of flesh and blood; a heart that loves and worships you, the heart rejoices in you, imitating you and satisfying you, that I may always want Christ. Man fell, but God raised him high. Man is unhappy, but God has descended with compassion. Man fell because of pride, for God came in grace. The greatest benefit you can give a person is that you lead her from error to truth. The highest perfection of human life is that the human dimension of meaning unites man with God. The order of the planets of the universe results from the order of the entire universe directed to God. When it comes to man, every creature that strives for its own perfection, strives to be similar to God. Because everyone loves God more than himself.
There is a threefold need to heal a man: to know what he believes, to know what he wants and to know what he has to do, he has been given to us by Thomas Aquinas.
So, pray as if everything depended on God. And act as if everything depended on you.
God has given us Heaven – to see it all the time! There we will celebrate and look, see and love, love and praise. In the end it will be so endless. Everything that should happen in the future has already become God.
So all God’s commandments are fulfilled when what is not fulfilled is forgiven. The desire for happiness and immortality has fallen into our essence. Imagine:
Understanding is the reward of faith. Therefore, do not try to understand, to believe, but to believe, to understand. The reward for our faith will be that we will look at what we believe,
Aurelius Augustinus, Augustine of Hippo said. Man is not judged by what he knows, but by what he loves. Cling to God, it’s my power. Resurrection is our faith, connecting our hope, remembering our love. Only the blessed man who created himself in God makes humanity happy. God always forgives you. The one who created you knows what he wants to do with you. But he who created you without your help does not give you justification without your help. Death, which people fear, is the separation of the soul from the body. But death, which people are not afraid of, is a separation from God. Man is the longing of God. People complain that times are bad. Stop complaining. Improve yourself. Because times are not bad, but our actions. The soul has the color of your thoughts. The soul feeds on what it rejoices. God loves each of us, as if there was no one but us who could give him his love. And therefore, if there is an opportunity to talk to a modern man even at the end of the world, and there are enough priests in his homeland, I will go with him to an adventure wherever it is possible. Man can not buy himself alone. Salvation is the work of God. It is completely finished. A single person must accept this. This is the deepest sense of all hospitality that one man gives the other a rest in a long journey to an eternal home. In the end, like a long and wide world, what the earth was eternally, if not a place inhabited by people whose hearts are full of longing for impossible dreams, dreams which, in defiance of laws of logic, the principles of probability and even the passage of time, become eternal and durable like marble.

– (professor) As I understood, we can open our hearts to God, but not without God’s help.
God does not require that we become weak, but that we always start from good will. I found something, here you can to write: Whoever does not fight, has already lost. But none of mortals is so great that they can not be included in prayer. Love is the desire to give something that you will not get. People complain that times are bad. Stop complaining. Improve yourself. Because times are not bad, but our actions and we are time. I always receive favors from your hand. This is my truth and my joy. Your eyes are still watching me, and I live from your eyes, you, my Creator and my salvation. Teach me, in the silence of your presence, to understand the mystery I am. And that I am through you and in front of you and for you.
– (chess player) When Jesus came to this world, peace was declared. When he left this world, he gave us a peace… I am too small to describe the life and deeds of the great saints skillfully enough. God, every morning and evening your cares are a blessing and multiplied. And misfortune denied by your own works and deeds.
– (professor) And do you know, Bohdan Khmelnytsky is a hero of Ukraine. He was close to the Polish King Jan Kazimierz, and gave him his life. At the meeting with the Polish nobility, he danced on the table. And when the best royal wine was served to him, the nobleman knocked him away and a wine-cup threw from his hand … It was a sign of his separation to King Kazimierz and Poland.
Because the king sent money to Khan, Khmelnytsky announced that he would fight against Poland and “go” to Lviv and Przemyśl… Jesus promised his disciples three things that he would experience total fearlessness, absurd happiness and constant suffering. The Bible commands us to love our neighbors and to love enemies; probably because they are usually the same people. Man is ready to die for any idea, provided the idea is not clear to him. But I can not deny: God seems to me the greatest adventure in the history of the world. (If there is) His smallest reality is greater than our wildest illusions.

– (chess player) You see, when people stop believing in God, they do not believe in anything but everything. This is the chance of the prophets – and they come in crowds. How many times do we mean that the difficulty of contact lies with others, then the Lord reveals this with a gentle hand that the difficulties are within us. Oh, let me wake up, wake up, wake up, you hard world, before the terrible shock will attack you quickly and suddenly. Everything was lost, but God stands without hesitation; his thoughts, his word and his will have an eternal reason. Too poor and too rich are not good, both, like our souls, fall into the realm of sin. And you must not be afraid of your sins. No, Jesus wants to cover them with his love and grace. God is in your regiment, and everything goes well! God, your spirit sustains our faith when the whole world stands against it with a storm and many other weapons. You must trust the Lord if you want everything to go well; You must look at his work if your work is to last. With regret, sadness and self-proclaimed pain, God will not take anything, you have to ask for it. Whoever gave you life will also provide for maintenance. He has a hand full of all the gifts from which they feast, and the sea and the earth. You are the life of my life; now I can probably make an appointment with you. You fill your life with eternal life and bring us into the heavenly home when the earth escapes us. In the end, you take our guilt and throw it into the sea. You, Lord, have a whole wide world in your hands, you can turn human hearts as you like. But I hope that you will not fail me, my Savior, that I would like to carry for me, in me and with me. He gives us a happy heart, refreshing the mind, throwing in all fear, worry and pain in the depths of the sea.
He is your beloved, your heir and part, your glory and the light of joy, your umbrella and shield, your help and salvation, seek advice and do not leave you. He is in the middle and soon he will hear this poor request. He takes what we have done on earth and becomes our Lamb for us. We are not going to sleep anymore, you can see the lights of Warsaw. That’s a good sign for us. We met the station building in Katowice, certainly the platform will connect us forever. “John, some of my former supporters will become the presidents after me: usurp the right to the honors we did not deserve, associated with an office that we can not do. Some chase only for power … – Happy journey, beloved professor. (Fin)

Na dowód szlachetności ludzkości
artystom dobrej woli i tym, którzy nie mają nikogo, autor

Stanisław Barszczak, Jesień bohatera.

-(światowej sławy szachista) Nie jestem w stanie zasnąć. Coś ci powiem. Jesteśmy miniaturą rodzaju ludzkiego. Jakkolwiek Świat jest wieczny nic nie jest prawdą w tym kryzysie niepewności. Jakże drogo nas kosztowała ta zasrana niepodległość! Spójrz dokoła, mniej znajomych twarzy. Już nie mam kolegi. Przed miesiącem spotkałem go, jechał na rowerze. On szczerze mówił mi: już nie mam mamy. I widzisz, znaleźli go w zaroślach przepaści z ranami spowodowanymi przez złote kwiaty agawy, bardziej żywego niż my, kochany profesorze. Nie przeżył długo, wkrótce pożegnał bliskich w szpitalu.
– (świeżo upieczony profesor)
Nie ma chwały większej niż śmierć za ojczyznę, odpowiedział mu, uśmiechając się pobłażliwie, nie bądź głupim kutasem chłopie, ojczyzna znaczy żyć. Patriotyzm to wybrać życie. Najdłuższego i najużyteczniejszego życia starcza li tylko na to, aby nauczyć się żyć. Najbardziej niebezpieczny wróg siedzi w samym człowieku, w zbyt ufnym sercu…

Kiedy mówimy o „rzece” europejskiej myślimy o rzece, która co najwyżej jak Dunaj liczy 2790 kilometrów. Europejczyk miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to zwykle błyskawice i grzmoty. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach. Opis szczegółowy mógłby przerazić największego europejskiego niedowiarka. Nasi bohaterowie mają razem pięćdziesiąt lat, siedzą w wygodnym przedziale międzynarodowego pociągu relacji Wiedeń – Warszawa. Kwieciste firanki i kolorowa pościel kuszetek. ‘Stół’ bogato nakryty. Po dziesięciu latach niewidzenia się obaj są zarośnięci, z bujnymi brązowymi włosami, jeden z kędzierzawymi włosami, z nabrzmiałymi od zdrowia twarzami, nieogoleni, zajmują miejsca obok okna. Janek miał pociągła, sympatyczną twarz owcy. Jadł tak, jak żył: niespiesznie i bardzo wytwornie. Aleksander był naukowcem, cal wyższy, ale szczuplejszy. Oblicze rzymskiego trybuna. Ubrani swobodnie. Nie należeli do ludzi, z których trzeba wyciągać informacje. One wprost z nich tryskały. Przez lata uważałem Janka za klasyczny przypadek postaci szukającej autora, na jaką my, pisarze, czekamy całe życie, i jeśli nigdy nie dałem mu się odnaleźć, to wyłącznie dlatego, że zakończenie jego historii wydawało mi się niewyobrażalne. Bezkresna dal, dzieląca mnie od niego, z każdą chwilą wydaje się być większa. A szkoda. Chyba tak musi być. Aleksander ukończył tylko szkołę podstawową ale uniwersalne skłonności umożliwiły mu zdobycie wykształcenia dzięki namiętnemu czytaniu każdego druku, jaki mu się tylko napatoczył i podejmowaniu wszelkich korzyści z oglądanych filmów. Przed kwadransem burza przewalała się na zewnątrz. Oni jednak cieszą się chwilowym szczęściem, a ich emocjom udziela się radość.
-(szachista) Jesteśmy tak przewrotni, że naszym najlepszym rządem okazuje się ten najgorszy. Widzisz, znowu rozdzielą wszystko pomiędzy księży, sportowców i bogaczy, i oczywiście guzik dla biedaków, bo tym będą zawsze tak dokopywać, że w dniu, kiedy gówno nabierze wartości, biedacy urodzą się bez dupy, sam zobaczysz. Nie starczyłoby życia, żeby rozszyfrować zagadki tego świata zbudowanego na sztuce skąpstwa. Trzeba robić różne rzeczy i sprzedawać je bogaczom, zanim umrą na dobre. Oni wszyscy są chorzy i ‘wykitują.’ Spójrz, z siedmiu kontynentów ziemskiego globu największą karierę zrobiła w końcu Ameryka Południowa.
– (profesor) Jestem stary, ale staram się o tym nie myśleć. Trzeba dużo przeżyć, aby poznać prawdziwą naturę mężczyzny, kontynuował profesor. Widzisz, mężczyźni, jeśli chodzi o kobiety, są tępi. Wymknięcie się na tajemnicze spotkanie, wieczorem i bez eskorty, to błąd; było nie tylko niepotrzebnym ryzykiem, lecz także, z historycznego punktu widzenia, głupotą, uważam. Jakkolwiek nigdy nie było dla ciebie nic bardziej kuszącego niż zagadka pięknej kobiety, to przecież cenisz własne życie i sprawę, o którą walczysz.
-(szachista) Przed kilku laty zająłem drugie miejsce w dużym turnieju w Soczi. Rodacy mi wypominają to. Teraz zaczynam wierzyć, że wobec okrucieństwa całego miasteczka na nic się zda moja obietnica, że jestem osaczony, oblężony przez nienawiść i upór bandy urażonych.
-(profesor) Jeżeli ktoś nie kocha cię tak jakbyś tego chciał, nie oznacza to, że nie kocha cię on z całego serca i ponad życie. Być może dla świata jesteś tylko człowiekiem, ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem.
-(szachista) Nigdy nie zapomnę nastroju tych partii szachów. Była gimnastyka dla ciala i umysłu. Wyobraź sobie, ciało ludzkie nie jest stworzone na miarę lat, które człowiek mógłby przeżyć. Ale co robiłbym bez grudniowych krótkich dni, które jazgocząc wpadają przez rozbite szyby, jak mógłbym żyć bez zielonych błyskawic latarni morskiej, ja, który opuściłem mój płaskowyż mgieł, śmiertelnie chory na febrę i wplątałem się w rozgardiasz technologicznej epoki, i nie myśl sobie, że zrobiłem to z patriotyzmu, jak mówi encyklopedia, czy żądzy przygód, czy coś w tym rodzaju, bo gówno mnie obchodziły demokratyczne zasady, które niech Bóg ma w opiece w swym świętym królestwie; nie, mój kochany profesorze, zrobiłem to wszystko po to, by poznać morze… Aż w końcu po tylu, tylu latach jałowych złudzeń- zacząłem przeczuwać, że człowiek nie żyje, kurwa, tylko przeżywa innych, że zbyt późno uczy się, iż najdłuższego i najużyteczniejszego życia starcza ci tylko na to, by nauczyć się żyć; poznałem swoją niezdolność do miłości w zagadce linii swych niemych dłoni i w niewidzialnych cyfrach kart, i usiłowałem wynagrodzić sobie to nikczemne przeznaczenie spalającym kultem samotnego nałogu władzy, stałem się ofiarą własnej sekty, by złożyć siebie w płomieniach tego niekończącego się całopalenia (…) w miarę jak z upływem swych niezliczonych lat odkrywałem, że kłamstwo jest wygodniejsze niż wątpliwość, bardziej użyteczne niż miłość, trwalsze niż prawda, niczemu się nie dziwiąc doszedłem do hańbiącej fikcji, w której rządzi się bez władzy.
-(profesor wciągając dym nikotyny) Wycieka pamięć z cysterny życia. I ja nabieram lat. Mama kochała mnie z przyjaźni, myślę teraz. Bo dzieci kocha się nie dlatego, że są dziećmi, ale z przyjaźni, która towarzyszy ich wychowaniu. Wyobraź sobie, mądrość przychodzi wtedy, kiedy nie jest już nam do niczego przydatna.Widzisz, nieustannie dźwigam brzemię największego nieszczęścia, jakie może spaść na ludzką istotę (…) Przestałem wierzyć. Niewiara przetrwać może więcej niż wiara, bo żywi się zmysłami.
-(szachista) Dobrych chrześcijan jest więcej niż sądzimy. Istotne jest więc nie to, czy ty wierzysz, lecz czy Bóg nadal wierzy w ciebie. Żaden wariat nie jest wariatem, jeśli przyjmiemy jego racje. Nigdy nie traci się wiary całkowicie, zawsze pozostają wątpliwości. Miłość jest uczuciem wbrew naturze, skazuje dwoje obcych sobie ludzi na nieszczęście i niezdrowe uzależnienie, tym ulotniejsze, im bardziej intensywne. Żem dla ciebie się zrodził, że tobie życie zawdzięczam, że życie bym oddał za ciebie, więc i przez ciebie umieram.
-(profesor) Jak pamiętasz nasz prom ugrzązł na mieliźnie. Odwiedziłem kapitana, również oficerów na piętrze. Żyłem przerażony tym, że żyję. I było mi dobrze, bo wiedziałem, że umieram. Zresztą kara była mi pisana, zanim jeszcze przyszedłem na świat, i tkwiła w ukryciu, powstrzymywana, hamowana. Jest taka chwila, kiedy nie czuje się już bólu. Wrażliwość znika, a rozsądek tępieje, aż zatraci się poczucie czasu i miejsca. Niektórzy mówią mi, że ta cała historia jest moim wymysłem. Pytam ich wtedy: więc co robiłem przez te dziewięć dni na morzu?
-(szachista) Widzisz, kiedyś
szarańczę nauczono niecierpliwości i niewiary zarówno w przeszłość, jak i w przyszłość. Nauczono ją wierzyć jedynie w chwilę bieżącą i w zaspokajanie w niej swych nienasyconych apetytów. Każdy w jakiś sposób się zabezpiecza, profesorze. Jeśli podejmujemy ryzyko, wiemy, na co się narażamy. Kiedy nie udaje się, to dlatego, że czegoś nie przewidzieliśmy, że coś leżało poza naszymi możliwościami. Naszymi czynami kieruje siła wyższa, wobec której na nic zdałby się bunt.
-(profesor) Kryzys w Polsce wywołał w Europie falę gwałtownego poruszenia. Trafiła mi się świetna okazja, aby własnym podpisem dołączyć do plejady wybitnych i znanych intelektualistów i artystów, którzy podpisali się pod zaproszeniem na spektakl ku czci bohaterskiego narodu polskiego zorganizowany w Operze Paryskiej pod patronatem francuskiego Ministerstwa Kultury. Nie ma już tamtej solidarności. Inna epoka. A przecież czas nasz trwa i jestem przekonany, że najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej (kiedy jest ona jeszcze obecną) i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja. Nie biegnij za szybko przez życie bo najlepsze rzeczy zdarzają się nam wtedy, gdy najmniej się ich spodziewamy. Nie kocham cię za to kim jesteś, ale za to jak jesteś kiedy przebywam z tobą.
-(szachista) Co się wyprawia w tym pociągu? (…) Istny dom wariatów. Sportsman zawyrokował o hałasie, który można było usłyszeć z korytarza.
-(profesor) Usiądź więc wygodnie i pomyśl… wykorzystaj małe, szare komórki swojego mózgu… a niebawem będziesz wiedział wszystko. Fortuna sprzyja mi w mojej pracy. Mam wystarczająco dużo pieniędzy, by zaspokoić nie tylko swoje potrzeby, ale nawet kaprysy. Wobec tego, obecnie, przyjmuję już tylko te sprawy, które mnie interesują. Młodzi z mojego pokolenia, rzuciwszy się żarłocznie na życie, zapomnieli w żywy kamień o nadziejach wiązanych z przyszłością, póki rzeczywistość nie przekonała ich, że przyszłość nie jest taka, jaka im się marzyła, i wtedy odkryli nostalgię. Do zobaczenia Janku. Powiedz, że przejechał mnie pociąg trasy Wiedeńsko-Warszawskiej, ten biedny, zabytkowy złom, który nawet czasu nie jest w stanie zabić. Tak zdobyłem sławę, te taka
grubą dame, która co prawda z nami nie sypia, ale kiedy człowiek się budzi, nie kto inny, a właśnie ona zawsze stoi przy łóżku i bacznie się nam przygląda.
-(szachista oszczędzając światło)
Celem moim od pierwszej sekundy życia był Bóg i jego prawa. Skoro podstawowym prawem całego porządku burżuazyjnego jest posłuszeństwo władzy (Rząd bez Boga jest w najlepszym razie dobrze zorganizowaną bandą złodziei); o ile więcej należałoby służyć Bogu, Panu swego stworzenia, bez wahania we wszystkich Jego przykazaniach. Wszystko, co dzieje się przeciwko wierze lub sumieniu, jest grzechem. A są różne grzechy. Grzechy przeciwko szóstemu przykazaniu w żadnym wypadku nie są najgorsze, ale najbardziej klejące. Jest pokuta za grzech. Ogień oczyszczającego miejsca jest bardziej bolesny niż agonia męczenników. Ale po kolei. W spokoju! Znowu sam! Samotny jak zawsze. Młodość przemija w tej długiej samotności na uwięzi.
Moje serce jest ciężkie i mętne w moim umyśle, siedzę w złotej klatce. Nad brzegiem Wołgi stoi żołnierz niemiecki, ojczyzny strzeże. Samotnie i daleko patrzy w ciemną noc, nie świeci księżyc, ani jedna gwiazda. Nieruchomy step jest cichy, a łza przyciąga jego wzrok: I on czuje, jak go ‘zżera i gryzie w sercu,’ człowiek oto zostaje porzucony. Skarży się on i pyta: – (Panie) Zapomniałeś o mnie tam wysoko? Moje serce również pragnie miłości. Masz z sobą wiele aniołów w niebie! Ześlij mi choć jednego…Ciemność jest jedynie stworzeniem, jeśli pochodzi znikąd. Ale jeśli ma swój początek w Bogu, jest częścią jego wizerunku. Bóg nie zapomni niczego, co z siebie się wylało, aby inaczej coś pomyśleć. Boże, odwrócić się od ciebie, to upaść. Zwrócenie się do ciebie oznacza wstać właśnie. Pozostanie w Tobie oznacza posiadanie bezpiecznej pomocy. Boga należy się lękać w taki sposób, żebyśmy uciekli przed nim do niego. Pozwól mi zatem powiedzieć: nieustannie dowiaduję się, że za każdym razem, gdy ludzie starają się żyć zgodnie z ewangelią tak, jak uczy nas Jezus, wszystko zaczyna się zmieniać … wszelka agresja, wszelki strach i smutek ustępują miejsca pokojowi i radości. Kochany profesorze!
Zamierzyłem ‘cywilizacyjną niewolę’ zamienić, przeobrazić w niewolę ‘wieczną’! To ma być dla nas szczęśliwa ścieżka do nieba.
To mój patriotyzm współczesny, summa contra Gentiles. Spotykam przeważnie kobiety. Chciałbym żeby wszystkie były obrazem Marii i na podobieństwo Boga, zawsze szczęśliwe i radosne… Aleksandrze! Moje alogiczne, nikomu zdaje się nie służące podróże do współczesnego świata, chciałbym opisać je najlepiej jak tylko potrafię. Ileż zbędnych trudów. Choć wydarzają się oazy ostatniego szczęścia, więcej po ludzku sądząc marnotrawstwa pokładów ludzkiej szlachetności.
Ludzie nie mogą wyrazić siebie w ojczystym języku, używając języka angielskiego, choćby na Węgrzech – jakie czasy. O tempora, o mores. Ostatnio przebywam na farmie na Krecie, na kempingu w górach 21 kilometrów od Heraklionu. Tutaj czuję się wspaniale, jakbym znalazł się pośrodku napoleońskiej bitwy albo oglądał ‘panoramę racławicką’. Natura podsuwa mi obraz, który w najmniejszym stopniu podobny jest do bitwy pod Austerlitz w okolicach Brna, a która przebiegała pod dyktando janusowego oblicza Napoleona. Tym razem mój pobyt tutaj sfinalizowany w oparciu o zapis finansowy przez internet (see http://www.airbnb), nie jest grą słońca na niebie. Wszystko odbyło się tak szybko i skutecznie. Lubię podróże, a szczególnie- zwiedzać katedry. Wiara chrześcijańska jest jak wspaniała katedra ze wspaniałymi kolorowymi oknami. Kto stoi na zewnątrz, nie widzi tego. Ale dla każdego, kto doń wchodzi, każdy promień światła staje się nie do opisania. Wy, którzy nie widzicie Boga, powinniście przyjść zobaczyć Go przez miłość bliźniego. Jeśli nie kochasz swojego brata, którego masz na myśli, nie możesz kochać Boga, którego nie widzisz. Boże Narodzenie zawsze jest; to nie tylko święto dawcy, ale także tych, którzy nie mają nic do dania, ani nikogo, komu mogliby coś dać. Kawałek drogi leży za tobą, kolejny kawałek jest wciąż przed tobą. Jeśli zostajesz, to tylko po to, aby się wzmocnić, ale nie po to, żeby się poddać. Tylko wtedy nie będę już miłował ciemności, gdy spojrzę na słońce. Nie ma dobrych uczynków, z wyjątkiem tych czynionych przez wiarę i miłość. Są dwa sposoby czynienia dobra: dawania i przebaczania. Jest to już wspaniały początek w poznaniu Boga, jeśli zanim się dowiemy, kim on jest, zaczynamy zdawać sobie sprawę z tego, kim on nie jest. Tak więc po trudnym początku (wędrówka w upał, obcy ludzie oglądają mnie), znalazłem się jakby z powrotem w domu matki w Ząbkowicach, gdzie przeżywałem dzieciństwo moje dumne i górne, robiłem na poddaszu jakieś porządki. W rzeczywistości dzięki mass mediom znajdowałem się wewnątrz cywilizacyjnego wulkanu codziennych wydarzeń, z piłkarskimi mistrzostwami świata włącznie. A dokoła bajeczny krajobraz… Jak powiedziałem ścieżka mojego życia nie zawsze wije się w górę. Zdarza się że wraca do młodości, zarazem ‘kluczy’ przeważnie nizinnymi uliczkami szarych miasteczek. To jednak jeszcze spotykam siebie w drodze wciąż, choć najczęściej dopiero to jest pod wieczór aktywnego dnia. Po chwilach ekstazy w pięknej rozmowie zmuszony bywam sięgnąć po telefon do matki. W odpowiedzi przysłuchuję się zdaniu
i uważniej je przyjmuję, mianowicie to: w Barcelonie uważajcie, żeby was nie okradli..i jestem niczym gaduła w towarzystwie płci pięknej, który z czasem ulega nudzie ciszy i nie bohaterskiego zamilknięcia.
-(profesor ożywiony) I ja
nazbierałem doświadczeń. Dlatego
muszę zapytać: Czy istnieje szatan? Zdaje się że tak, jako ‘bita siła’ w świecie. Choć nie tylko. I tak ktoś się wyraził w ten sposób: Papież stawia się w miejsce Chrystusa. To chyba nieźle odpowiem. W Islamie diabeł kontroluje, choć nie wpływa na świat. Zatem jakby jesteśmy w coś wciągnięcio… Lubię argumenty, ktoś powiedział: Czy nie czas na opowiedzenie się za ewolucjonizmem przez Kościół ostatecznie. Tak, aby pokazać obraz człowieka najbardziej czytelny teraz. Stąd dlaczego nie dopuścić obrazu ‘zmartwychwstania’ jako czytelnego obrazu Chrystusowej epoki. Mówimy: ‘Corragio’ – abyśmy stali się odważni w dopuszczaniu wszystkich czytelnych obrazów z naszej epoki, jak myślę. Aby świat, który jest tak zmodernizowany, stał się otwartą wioską, jeśli już nie wszystkich, to każdego z osobna. Nie chodzi o indywidualizm, ale o nigdy nie kończące się ludzkie braterstwo. Dzisiaj rozwój embriologii, rodzą się dzieci poza łonem matki. Zarazem praktyka ‘abuse’, czyli praktyka nadużywania ludzkich uczuć i emocji trwa. Może i dobrze, że wychodzimy poza obiektywną realność. Ale zauważmy, podejmujemy sporo inicjatyw, jest
wiele roboty- ale mało ewidentnych
wzorców! Jak kiedyś takim wzorcem epoki był Mojżesz, następnie Jezus, a teraz zdaje się ma taką oczywistą ewidencję Richard Dawkins. Postawiłbym pytanie tutaj: Czy ewidentne wzorce epoki są za diabłem? Czy oczywistości, wzorce takie, nie osłabiają religiii? Albowiem wciąż nauka na rozdrożu (ang. in transition). Choć mamy doskonałe warunki życia, to jeszcze nieustannie odsłaniają się przed nami nadnaturalne doświadczenia. Moda na egzorcyzmy. Pamiętamy, że Jezus również wyrzucał demony. Dzisiaj nie znamy się w bloku. W tej samej klatce mieszkają sąsiedzi i rodzinka ‘na pocałunek.’ Ale i Judasz wierzył, że Jezus nie umrze na krzyżu, że zejdzie z krzyża. Si (see, Judas by Amos Oz). Mówimy, ‘zwycięża Bóg,’ który charakteryzuje się stałością i wszechmocą. A czym jest religia? Ktoś postawił pytanie: Licheń, biznes czy religia? Religia -(por. ang. should, niem. Schuld, wina) – to ‘robienie Boga’ wciąż. Z kolei czym jest prawda? Prawda – gdy żyje się miłością (ang. set to free).
-(szachista zajadając się schabowym) Obecnie postawiliśmy na wiele dróg do Boga. Wielobóstwo w Indiach nie znaczy wiara w różnych bogów. Ale to wiara w wiele dróg do zjednoczenia z Bogiem. A Bóg niewyczerpany, nigdy nieskończony w obdarowywaniu. Choć ‘żaden jeszcze Bóg w Bogu’. A stworzenie przychodzi jedynie z nieskończonej mocy. “Jeszcze nie ujawniło się czym będziemy,” czytaliśmy w biblii. Kochajcie los, bo to jest droga Boga przez waszą duszę. Zauważmy bieżący duchowy postęp ludzkości obecny. Z jednej strony olbrzymia technika, nowe technologie wciąż, a z drugiej dryfowanie statku z ludźmi na mieliznę. Nie brakuje śmiałków epoki, równocześnie sam osobiście zadowalam się tylko choćby najwyższym brzegiem klifowym (jaki mamy ‘za Molo’ w Międzyzdrojach) – mówiłem raz o moim stylu pisania esejów na kazaniu – a nigdy jeszcze nie odważyłem się w pisaniu wypłynąć aż na środek oceanu, aby dać wyraz ostatni ludzkiej ‘biedzie’ i wyrazić pełnię człowieczeństwa.
Nie posiadam talentów Conrada a tym bardziej Melville’a czy Bölla. Nie umiałbym pewnie napisać ‘morskiego’ czy innego filmowego scenariusza. Agnieszka Holland jest ‘niedościgłym wzorem’ pracy reżyserskiej. A Świat jest jak morze, które burzy się i pieni. Jeśli kochasz Boga, wtedy będziesz chodził po falach, a powódź pod twoimi stopami. Z pewnością olbrzymie a nie zdobyte
podkłady człowieczeństwa jeszcze przed nami, myślę, i to nie tylko w pisaniu. Jest to ostatecznie jedyna ludzka wiedza o Bogu: wiedzieć, że nie znamy Boga. Objawienie Boga pokazuje nam bardziej czym On nie jest, aniżeli czym On jest – to, że On nie istnieje, aniżeli to, że On istnieje. Jakkolwiek historia mojego życia mówi światu o kochającym Bogu, który prowadzi wszystko ku lepszemu, na dobre. Jak też o tym, że nie ma przepisu na szczęśliwe, funkcjonujące małżeństwo. Po prostu miłość jest pierwszą, to mi powiedzieli moi nieliczni parafianie. Miłość jest przyjemnością dobra; dobro jest jedynym powodem miłości. Kochać znaczy czynić dobro komuś.
O Panie, weź to serce z kamienia i daj mi serce z krwi i kości; serce, które Cię kocha i wielbi, serce raduje się w tobie, naśladujące Ciebie i zadowalające Ciebie, abym zawsze chciał Chrystusa. Człowiek upadł, ale Bóg wyniósł go wysoko. Człowiek jest nieszczęśliwy, ale Bóg zstąpił ze współczuciem. Człowiek upadł z powodu pychy, za to Bóg przyszedł w łasce. Największą korzyścią, jaką możesz dać osobie, jest to, że prowadzisz ją od błędu do prawdy. Najwyższa doskonałość ludzkiego życia polega na tym, że ludzki wymiar sensu jednoczy człowieka z Bogiem. Porządek Planet wszechświata wynika z porządku całego wszechświata skierowanego na Boga. Gdy zaś chodzi o człowieka, to każda istota, która dąży do własnej doskonałości, dąży do podobieństwa do Boga. Bo każdy kocha Boga bardziej niż siebie. Istnieje przy tym potrójna potrzeba uzdrowienia człowieka: wiedzieć, w co wierzy, wiedzieć, czego chce i wiedzieć, co ma czynić, to przekazał nam Tomasz z Akwinu. Zatem módl się, jakby wszystko zależało od Boga. I działaj tak, jakby wszystko zależało od ciebie. Bóg podarował nam Niebo – aby ciągle widzieć! Tam będziemy świętować i patrzeć, patrzeć i kochać, kochać i chwalić. W końcu będzie tak bez końca. Wszystko, co powinno się wydarzyć w przyszłości, już stało się Bogu. Tak więc wszystkie przykazania Boże wypełniają się, kiedy to, co nie jest spełnione, jest przebaczone. Pragnienie szczęścia i nieśmiertelności zapadło w naszą istotę. Wyobraźcie sobie zatem: Zrozumienie jest nagrodą wiary. Dlatego nie starajcie się rozumieć, aby wierzyć, ale wierzyć, by rozumieć. Nagrodą za naszą wiarę będzie to, że będziemy patrzeć na to, w co wierzymy, mawiał Aurelius Augustinus, Augustyn z Hippony. Człowiek nie jest sądzony przez to, co wie, lecz przez to co kocha. Przylgnąć do Boga, to moja moc. Zmartwychwstanie jest naszą wiarą, łączącą naszą nadzieję, pamiętającą o naszej miłości.
Tylko błogosławiony człowiek, który stworzył człowieka, uszczęśliwia ludzkość. Bóg ci przebacza zawsze. Ten, który cię stworzył, wie, co chce z tobą zrobić. Ale Ten, kto was stworzył bez waszej pomocy, nie daje wam usprawiedliwienia bez waszej pomocy. Śmierć, której ludzie się boją, jest oddzieleniem duszy od ciała. Ale śmierć, której ludzie się nie boją, jest oddzieleniem od Boga. Człowiek jest tęsknotą Boga. Ludzie narzekają, że czasy są złe. Przestań narzekać. Popraw siebie. Bo nie czasy są złe, ale nasze działania. Dusza ma kolor twoich myśli. Dusza karmi się tym, czym się raduje. Bóg kocha każdego z nas, tak jakby nie było nikogo poza nami, którego mógłby obdarzyć swoją miłością. I dlatego jeśli nadarza się okazja rozmowy z człowiekiem współczesnym nawet na końcu świata, a w ojczyźnie jest wystarczająca liczba kapłanów, to wchodzę z nim w przygodę gdziekolwiek jest to możliwe. Człowiek nie może się odkupić w pojedynkę. Zbawienie jest dziełem Boga. Jest całkowicie ukończone. Pojedyncza osoba musi to zaakceptować. To jest najgłębsze poczucie całej gościnności, że jeden człowiek daje drugiemu odpoczynek w dalekiej podróży do wiecznego domu. Bo w końcu jak świat długi i szeroki, czym była odwiecznie ziemia, jeśli nie miejscem zamieszkanym przez ludzi, których serca są pełne tęsknoty za marzeniami niemożliwymi do spełnienia, marzeniami, które na przekór prawom logiki, zasadom prawdopodobieństwa, a nawet upływowi czasu, stają się wieczne i trwałe niczym marmur.
-(profesor) Jak zrozumiałem możemy otworzyć nasze serca na Boga, ale nie bez Bożej pomocy.
Bóg nie wymaga, abyśmy stawali się słabi, ale żebyśmy zawsze zaczynali od dobrej woli.
Znalazłem coś, tu pisze: Kto nie walczy, już przegrał. Ale nikt ze śmiertelników nie jest tak wielki, aby nie mógł zostać włączony do modlitwy. Miłość jest pragnieniem dania czegoś, czego nie otrzymasz.
Ludzie narzekają, że czasy są złe. Przestań narzekać. Popraw siebie. Bo nie czasy są złe, ale nasze działania, a my jesteśmy czasem.
Zawsze otrzymuję łaski z twojej ręki. To moja prawda i moja radość. Twoje oczy ciągle na mnie patrzą, a ja żyję z twoich oczu, ty, mój Stwórco i moje zbawienie. Naucz mnie, w ciszy swojej obecności zrozumieć tajemnicę, którą jestem. I że jestem przez ciebie i przed tobą i dla ciebie.
-(szachista) Kiedy Jezus przyszedł na ten świat, ogłoszono pokój. Kiedy opuścił ten świat, pozostawił nam pokój…Jestem małym nazbyt, żebym wystarczająco umiejętnie opisał życie i czyny świętych. Boże, każdego ranka i wieczoru troski twoje są błogosławieństwem i pomnożone. A nieszczęście zaprzeczone przez same twoje prace i czyny.
-(profesor) A czy ty wiesz, Bohdan Chmielnicki jest bohaterem Ukrainy.Stawał blisko polskiego króla Jana Kazimierza, i darował mu życie. Na spotkaniu z polską szlachtą tańczył na stole. A kiedy podano mu najlepsze królewskie wino szlachcic wytrącił mu szklanicę z ręki… To był znak jego rozstania z królem Kazimierzem i Polską. Poniewaz król wysyłał pieniądze Chanowi, Chmielnicki zapowiedział że “pójdzie” na Lwów i Przemyśl…Jezus obiecał Swoim uczniom trzy rzeczy, że doświadczy zupełnej nieustraszoności, absurdalnego szczęścia i nieustannego cierpienia. Biblia nakazuje nam kochać naszych sąsiadów, a także kochać wrogów; prawdopodobnie dlatego, że są to zwykle ci sami ludzie. Człowiek jest gotów umrzeć za każdy pomysł, pod warunkiem, że pomysł nie jest dla niego jasny. Ale nie mogę zaprzeczyć: Bóg wydaje mi się największą przygodą w historii świata. (Jeśli istnieje) Jego najmniejsza rzeczywistość jest większa od naszej najdzikszej złudzeń.
-(szachista) Widzisz, kiedy ludzie przestają wierzyć w Boga, nie wierzą w nic, tylko we wszystko. To jest szansa proroków – i przybywają tłumnie. Ile razy mamy na myśli to, że trudność kontaktu leży po stronie innych, wtedy Pan objawia to z łagodną ręką, że trudności są w nas. Och, pozwólcie mi się obudzić, obudźcie się, obudźcie się, ty twardy świecie, zanim straszny szok zaatakuje cię szybko i nagle. Wszystko zginęło, ale Bóg stoi bez wahania; jego myśli, jego słowo i wola mają wieczny powód. Zbyt biedni i zbyt bogaci nie są dobrzy, oboje, podobnie jak nasze dusze, wpadają w królestwo grzechu. I nie wolno wam się bać swoich grzechów. Nie, Jezus chce zakryć je swoją miłością i łaską. Bóg jest w twoim regimencie, pułku i wszystko dobrze prowadzi! Boże, Twój duch podtrzymuje naszą wiarę, gdy cały świat stoi przeciwko niemu burzą i wieloma innymi broniami. Musisz zaufać Panu, jeśli chcesz żeby wszystko poszło dobrze; Musisz popatrzeć na jego pracę, jeśli twoja praca ma trwać. Z żalem, smutkiem i samozwańczym bólem, Bóg niczego nie weźmie, trzeba go o to prosić. Kto dał ci życie, zapewni także utrzymanie. Ma rękę pełną wszystkich podarków, z których ucztują i morze i ziemia. Jesteś życiem mojego życia; teraz prawdopodobnie mogę się z tobą umówić. Napełniasz życie tym, co wieczne, i wprowadzasz nas do niebiańskiego domu, gdy ziemia ucieka nam. W końcu bierzesz naszą winę i wrzucasz ją do morza.
Ty, Panie, masz w swoich rękach cały szeroki świat, możesz obracać ludzkimi sercami, jak chcesz. Ale mam nadzieję, że nie zawiedziesz mnie, mój Zbawicielu, że chciałbym się nieść za mnie, we mnie i ze mną. On daje nam szczęśliwe serce, odświeżający umysł, wrzucając wszelki strach, zmartwienie i ból w głębiny morza. On jest waszym kochanym, waszym spadkobiercą i częścią, waszą chwałą i światłem radości, waszym parasolem i tarczą, waszą pomocą i zbawieniem, szuka rad i nie opuszcza was. On jest pośrodku i wkrótce usłyszy tę biedną prośbę. Bierze na siebie to, co uczyniliśmy na ziemi, staje się dla nas naszym Barankiem.
—
Nie pójdziemy już spać, widać światła Warszawy. To dobry znak. Spotkaliśmy się przy budynku stacyjnym w Katowicach, z pewnością peron połączy nas na zawsze. -Janku, niektórzy z moich dawnych zwolenników zostaną po mnie prezydentami: uzurpując sobie prawo do zaszczytów, na które nie zasługiwaliśmy, związanych z urzędem, którego nie potrafimy sprawować. Niektórzy gonią tylko za władzą…- Szczęśliwej podróży, panie profesorze.(fin)

(Part third) My memory returns to other places, every person is looking for a place on Earth, he will be looking in space, in a close perspective on Mars. Homeland, the country – the source still beating, an inexhaustible source source of life. That is the Goodness that is given to us, the Silesian man tells to you that. He gives a harder and stranger word to the citizens of his country. Homeland will never leave you. She is like fields wet in the spring, in summer in full green, and gold rich in autumn. Where the grain is there for the second year of potato. The host man enjoys here in the only way. Majestic mountains, distant valleys. Homeland is sounding in its history. She collects and spreads the harvest after hundreds of years… What did we do from Polish ‘Solidarity’ movement from the workers’ upheaval in 1980? What are our moral standards now? A Christian should feel as a part of a universal church … For this reason I’m saying you that my writing takes a fantasy element sometimes. For magic is still happening, even in our days. If I write something, I would like to borrow from a rich maternal source of my country. Years ago, I lived in the Mother’s Home in the Red Basin. And Silesia country, the land of my birth, was already behind a river of Przemsza. Chronicles say that I was born in a town of Tarnowskie Góry. I would say that I was born far away, hey there in the north, in a town of the soldier’s Kołobrzeg, or maybe just a little further on the banks of the Warta river. I like Kołobrzeg Town Hall and love Poles ‘wedding with the sea’ so much. Let me say again: there should be contact between the writer and the reader always, because we create the truth together. Today, objectivity disappears. Then, sometimes I try to create something like a story with their characters, I describe my characters, which were most often bold, subjected to even terrible emotions, although I did not want that, forgive me. But it happened. Providence gave us a new era. ‘Do not think and feel.’ I am proud to be a part of the Catholic Church. I encourage you to watch the movie ‘A promise’ (“Keeping the promise”). As we are experiencing the “refugee crisis” in Europe, the “Armenian crisis” took place in Turkey one hundred years ago. Armenians experienced the national gehenna. The film takes place in Istanbul. The main character and his girlfriend (there is also a non-Christian actor there)
participates in the drama of his countrymen. You imagine, I traveled to Istanbul for years. Turkey has enormous strength, a strategic place in the history of the Europe and the world. We have left a larger picture of the world in which we live in, I believe. In the another film ‘The Battle of Vienna 1683’ the messenger from Istanbul with the banner he goes against Polish hussars, straight to the Polish victorious king, certainly to ask for peace conditions. But he was shot by Polish warriors. His body terrible “riddled.” When the King looks after the messenger of the enemy army, the Turks’ chief from Vienna, Kara Mustafa, is already in retreat and goes to Belgrade, and there he will give power to his five-year-old son. This interesting scene from the position of civilization of today would certainly be different. Turkey man would not come to ask for peace conditions immediately after the battle. For a long time “he would not show at all,” I ponder. So, how we see the winners of this battle after three hundred years, we Poles? A new era, new laws, a different world. We dream about successes, and we stop at symbols only. Personally, I would like to be devoted to my group, this is the priests of my Archdiocese and to you beloved Readers of my essays. Have time, make time. Do not be carefree. Collaborate with enthusiasts, the people of adventure. Be always prepared, keep the contact line always. “We are threatened by a black cloud from Poland. We need soldiers, believers soldiers. Believing soldiers are the most valuable. They do everything, “said Reich Chancellor Adolf Hitler on April 26, 1933 in an interview with Bishop Osnabruck, Dr. Wilhelm Berning, who in July 1933, by Herman Goring he was elected to the Prussian Council of State. Homeland – it’s mother, Good over everything, a unique face with a thousand words, also Justice. She will never leave you, with you from the first step to the grave. A miracle over miracles – here brother is fighting to each other with, here the mother is still “showing” you the human world. Beloved readers, representatives of a huge land, a wonderful land with a flower of ferns, to which we will never go astray. Polish country, beautiful country, strong by the Polish loyalty team. When wars are rolling and storms are raging over country, trust strongly in Polish fidelity. Stay united, be free. The Polish country, you are a noble country. Let people break around you threatening misfortunes. Know, our blood is sacrificed to you, beloved country. And it grows out of heroic courage. Polish country, a flourishing country. Hold on to the crucified hand of God the Son. Let us keep the Rosary wreath, die for the freedom of Poland. A great country, you are the kingdom of glory, be a thunderous country, highly consecrated. Faithful homeland, Commonwealth country, if your beauty is well known, as a paradise in a wide circle and often praised by a poet, then you have my praise, my evaluation. My love is so hot and overwhelming in me, it’s kind of filling my heart for me and my mind. Wherever I have seen you: from the high mountains, from Rysy top of Tatra mountains , on “lanes of a Mother of God” in Kalvaria Zebrzydowska,” strolling around the Poznań market, when the train carried me across the Vistula valley; when I saw you from the white stone on the Trail of Eagles’ Nests, staring at the top of the Tower with red bricks (times of Kazimierz the Great King of Poland), when you were welcomed in the “deer’s jump” during the crossing of the Dunajec river, also by the world-famous spa, the eye has never had enough! The same picture, the same glow, it makes you so desirable, the one who only saw you once, he doesn’t want to leave you anymore. For the homeland, Sudety, Tatry mountains, unparalleled beautiful country,
our life is consecrated to you, we love you forever! We love you and we stand by you, in fidelity, we vow, this fidelity, which never hesitates and never gives way back. Though it always remains unachievable… Once I went out into the world, I saw a lot, I travelled to and fro, I enjoyed the view of vineyards and peaks of the Pyrenees, a beautiful Belgian forest. But nothing “holds me” for so long, and time pushed it away and left. I was looking for a long time, I did not find it, so I came back … back to the beach of Międzyzdroje village and shallow Baltic sea here. I knew happy in my heart and mind: my homeland is worth of love, because it’s probably all over the world that there is something more beautiful. I sat on the branch, when the evening came nimbly, the girl joyfully walked under the tree, my heart was jumping for joy. Excited, I ran to the marina pier, got on the ferry, this look from her timid and sweet eyes will never be forgotten. The ferry was already drifting in the stream, but a quick bold jump, I was flying halfway around, something pulled me in half, with strong and young arms. Then we stood side by side, a sweet noise rolled over us, we were listening to the ferry, confused. -’You are forever mine.’ – ‘You’re guilty, with her charm I heard, but will I never leave you, give me a long life.’ And the Polish ferry brought us together… Homeland, our hearts are sincerely in love with you. You are the country so beautiful, do you know a country so beautiful in its oak green wreath like Poland? We want to be strong and united forever… Unfortunately, this country is divided now. We people, we are very differents- it may be good, then we will do something great together. As Christians, we wait for the day of the kingdom – the coming of Christ for the last time. There were quite a few ends in this land, but these were wars mostly. For now, let’s go back to the lakes, let’s look at the crystal lakes of Warmia country, its deep forests. And other times, let’s go to Silesia country. The girl at the gates of the far valley, she sighs there too pleasant. She found her husband in this small land. She left the whole world for him. – ‘Get tears and roses,’ sings the Silesian man, ‘I’m not coming back because a shame already will not connect us. The girl did not follow the world song, according to its word the beloved man she’ll find on the edge of Europe and even at the end of the world. She stayed here, where the brother screams his brother’s eyes about his death. Śląsk (Silesia) and Częstochowa crosswise. Now the image of the Black Madonna of Czestochowa hangs in a Silesian house. I sing this to you, beloved, on the Warta, Vistula, Bug and San rivers, growing in maternal love. But the German soldier “sighs” too. He stands as a soldier in the chat on the Volga river now. And he misses a man (der Mensch). The latter he is already in heaven, where he has a multitude of angels. – ‘Give me an angel for this time,’ he repeats. Beloved readers, this is probably in ‘Shadow line’ by Joseph Conrad the young captain crossed through a baptism of the ocean battle. Wind or rain from the clouds. Sea storms and loneliness are gone forever. ‘Sailor, your dream is your ship,’ we would certainly shout to the captain. The memory stays forever. So, Brothers, you have to resist bad habits, even your own conscience and give testimony. This is my Sacrament of the Lord’s body and blood this Sunday for you, my countrymen. The blood of Jesus is very useful. The sacrifice of praise and thanksgiving for the Old Covenant let it be a victim of praise to the dead and resurrected Christ. Saint Thomas miraculously prayers for the Mass addressing to God’s Son, Jesus. The Holy Trinity takes away the new part of the Eucharist, which is the act of the community of believers and those seeking salvation. Although maybe we are just some. Christ shed his blood and gave his body for the life of the world. Victim fulfilled once and for all. Because Life has won human death forever. God-the father did not sell the servant, his son, to even the greatest human deaths. Death has only become useful for the great purpose of human salvation. What are the Moral Standards currently? Social contemporary pathologies: drugs in the United Nations. The Italian episcopal conference on the 71st plenary Meeting, he speaks about vocations of the people. Everyone has a calling. And a prayerful priest devoted to work for others is the most beautiful model of wise paths for the realization of human vocation. Let’s draw strength from the Eucharist, the Son of God won the world. The United Nations and President Donald Trump still will have problems with North Korea for a long time, with a leader Kim. And in South Korea, the head of the State leader Moon will set the conditions for America. Personally, I say, I do not know if I have the same credo as that of Vladislav Putin in Russia. He wants to rule, let him rule. C’est la vie. How happy, there are different interests of ours now (verschiedene). We can create something together … Hell is different. Hell is moving beyond the “seeing” of God in Christianity. Hell is a state among many human lifetimes in India. Hell is the inner closure of man to God in Islam. Hell is that you “see yes and yes,” reverend madame. But I return to my country once more, there are 1000 stars waiting for me, with 100 guitars, they sing the song of tomorrow, the eternal “Panama” country about the human happiness of life in the universal brotherhood.(fin)

(PART TWO) Does a man will become better? Considered one of the greatest French authors of all time, Victor Hugo cemented his place in the literary canon with ‘The Hunchback of Notre-Dame’ and his epic historical novel ‘Les Miserables’. Born in 1802, three-years after Napoleon seized power, he was already famous as a poet, artist and novelist by the time he was 30 and he had had time to study law. As well as being a literary genius however, he could just as easily be remembered as a politician or a saint. He was a human rights activist. Why? There’s one convenience about absolute power, that it sanctifies everything in the eyes of the people. Hugo’s influence extended beyond the world of literature. There is, so I believe, in the essence of everything, something that we cannot call learning. There is, my friend, only a knowledge – that is everywhere, that is in me and you and in every creature, and I am beginning to believe that this knowledge has no worse enemy than the man of knowledge, than learning, Hugo thought. Wisdom cannot be imparted. Wisdom that a wise man attempts to impart always sounds like foolishness to someone else … Knowledge can be communicated, but not wisdom. One can find it, live it, do wonders through it, but one cannot communicate and teach it. Most people…are like a falling leaf that drifts and turns in the air, flutters, and falls to the ground. But a few others are like stars which travel one defined path: no wind reaches them, they have within themselves their guide and path. On the other hand in America, in the Republic, one has to spend the whole weary day paying serious court to the shopkeepers in the street, and must become as stupid as they are; and there, one has no Opera. I shall have found my paradise on earth, Hugo thought so. Many of his writings, including peasant Jean Valjean’s quest for redemption after being jailed for stealing bread in Les Miserables, explored politics, poverty, justice and moral philosophy. You imagine, France’s most famous novel was written in Britain. The City of Paris preserves the two houses where Victor Hugo lived the longest: the Hôtel de Rohan-Guéménée in Place des Vosges in Paris, where for 16 years (from 1832 to 1848) he rented a 280 square-metre apartment on the second floor (One day, I was also fortunate to go through one of Paris’s finest squares, Comment of the author of the essay), and Hauteville House on the island of Guernsey, where he lived in exile for 15 years (from 1856 to 1870). On 16 May 1856, with the proceeds from his successful collection of poems Les Contemplations, Victor Hugo purchased Hauteville House in Guernsey; a large white building with a garden overlooking the sea. An enthusiastic collector of second-hand furniture and bric-à-brac, he brought back a profusion of chests, sideboards, carpets, mirrors, crockery, figurines and other objects from his excursions around the island. He put his boundless imagination to work on the house, spending months overseeing a major conversion on a medieval pattern, which gave this unique building an inner force and mystery. Hugo lived in Hauteville House until 1870, when he returned to France after the fall of the Second Empire, but he returned again for a year in 1872-73, for a week in 1875 and for four months in 1878.
In March 1927, the centenary year of the Romantic Movement, the house was donated to the City of Paris by the writer’s descendants Jeanne, Jean, Marguerite and François. Hauteville House has been preserved exactly as it was. Hugo’s abundant creativity is displayed in the astonishing richness of its decoration. As Charles Hugo put it, the house is “a veritable three-storey autograph, a poem in several rooms”.Hauteville House has some wonderful gardens which are included on a visit to the house. Hugo was immediately captivated by Guernsey: he was struck by the harshness of its cliffs and the gentleness of the inland scenery. He appreciated both ‘the breath of the ocean’ and ‘the breath of the flowers’. He was led to express his gratitude to the island in the dedication of his famous novel: Les Travailleurs de la mer, “I dedicate this book to the rock of hospitality, to this corner of old Norman land where resides the noble little people of the sea, to the Island of Guernsey, severe and yet gentle…”. Hugo described the Channel Islands as “fragments of France which fell into the sea and were gathered up by England”. It is that fusion of French and British culture that makes Guernsey so unique and its heritage, scenery and people left a lasting impression on the author. Any visitor who follows his well trodden path will leave feeling as inspired as he did over 150 years ago. Hugo also used his status for push for social change. After being elected to France’s National Assembly in 1848, he broke with conservatives to call for universal suffrage, free education for all children, and an end to poverty. His campaign to abolish the death penalty was also internationally renowned. A fierce critic of Napoleon, Hugo fled France after the 1851 coup d’etat that brought Bonaparte to power. After spells in Belgium and Jersey he settled in the smaller Channel Island of Guernsey, where the writer would live for the next 15 years. It proved to be one of the most productive periods of his life, as Hugo penned his two most celebrated volumes of poetry and most of Les Miserables – which he began in the 1845 but did not complete until 1862. You probably do not know that, as he laboured over Les Miserables, Hugo employed a unique strategy to force himself to write. The author removed his clothes and locked himself in an empty room with nothing but a pen and paper to distract him. He is said to have ordered his servants not to give him his clothes back until he had made progress on the novel, which eventually spanned more than 1,500 pages. Victor Hugo is venerated as a saint in the Vietnamese religion of Cao Dai, which blends Buddhism, Taoism, Confucianism and Christianity. As I said French author and poet Victor Hugo spent 15 years in exile in Guernsey from 1855 and the island provided the inspiration for many of his fine works, including Les Miserables and Toilers of the Sea. Hugo fell in love with Guernsey and his island home, Hauteville House, offers fans a chance to experience how he lived – and see where he wrote some of his most famous books and poems.
When I’m writing about Guernsey, my memory returns to other places and properties of great people: Garibaldi’s house on the island of Caprera, Jasna Polana of Lew N.Tolstoj, Key West of Ernest Hemingway, Bayreuth of Richard Wagner and others. Hugo’s writing room, the Crystal Room, is at the top of the eclectic house and has panoramic views across the ever-changing capital St Peter Port, out to sea and across to his homeland, France. It is not hard to see why Hugo was captivated by the islands. While the writer is remembered for his life’s works, his private life was equally fascinating. Hugo married wife Adele Foucher in October 1822 and the couple lived together for nearly 46 years until her death. Although married to childhood friend Adèle Foucher – they had five children together – he had a number of lovers throughout his life, most notably French actress Juliette Drouet. The most devoted mistress joined him in exile in Guernsey and lived near his family home. She wrote some 20,000 letters detailing her passion and venting her jealousy. She became his secretary and travelling companion, a relationship that lasted 50 years, and sacrificed her career to follow the love of her life to Guernsey when he and his family were exiled. The lover thinks oftener of reaching his mistress than the husband thinks of guarding his wife; the prisoner thinks more often of escape than the jailer thinks of locking the doors. Therefore, in spite of every obstacle, the lover and the prisoner are certain to succeed, Henri Stendhal said. The presence of danger inspires a sensible man with genius, raising him, so to speak, above himself. In the case of the man of imagination, it inspires him with romances, which may indeed be bold, but which are frequently absurd, Hugo thought so. In the evenings on the island, lovers were indulging in fortune-telling cards. When a woman is talking to you, listen to what she says with her eyes, Hugo repeated. Juliette is mentioned often in the biography of Victor Hugo and thousands of letters between the pair have been recorded. It is said that they secretly met at the top of Victoria Tower. Built to commemorate a visit to the island by Queen Victoria and Prince Albert, it offers unparalleled views across St Peter Port. If you look closely you might find their initials – VH and JD – which were etched somewhere into its interior granite walls (see also Hugo’s initials, de Deo- ad Deum). Hugo began, completed or published the majority of the works for which he is best known whilst living here, in particular ‘Les Contemplations’ (1856), ‘Les Misérables’ (1862), ‘La Legende des siecles’ (1877), ‘William Shakespeare’ (1864), ‘Les Chansons des rues et des bois’ (1865), ‘Les Travailleurs de la mer’ (1866), ‘L’Homme qui rit’ (1869), and ‘Quatre-Vingt-Treize’ (1874).
Let us say, Hugo never went out without a book under his arm, and he often came back with two. Even the darkest night will end and the sun will rise. You have to love the world. What Is Love? I have met in the streets a very poor young man who was in love. His hat was old, his coat worn, the water passed through his shoes and the stars through his soul. To put everything in balance is good, to put everything in harmony is better, Hugo said. Love is like a tree: it grows by itself, roots itself deeply in our being and continues to flourish over a heart in ruin. The inexplicable fact is that the blinder it is, the more tenacious it is. It is never stronger than when it is completely unreasonable.
To love another person is to see the face of God, Hugo repeated. It is nothing to die. It is frightful not to live. Have courage for the great sorrows of life and patience for the small ones; and when you have laboriously accomplished your daily task, go to sleep in peace. God is awake. The greatest happiness of life is the conviction that we are loved — loved for ourselves, or rather, loved in spite of ourselves. To love or have loved, that is enough. Ask nothing further. There is no other pearl to be found in the dark folds of life. Certain thoughts are prayers. There are moments when, whatever be the attitude of the body, the soul is on its knees. Beloved reader! You ask me what forces me to speak? a strange thing, my conscience, I will answer you. So, you who suffer because you love, love still more. To die of love, is to live by it. Teach the ignorant as much as you can; in the third millenium female society (yet or this is the salutary situation of human civilization now) is culpable in not providing in the most appropriate time, ready examples of life, it means drawing a moral source from the courage of the sages of the era for all, and it must one’s answer for the night which it produces. If the soul is left in darkness sins will be committed. The guilty one is not he who commits the sin, but he who causes the darkness, I would like to comment on the thought of a great Frenchman. People do not lack strength, they lack will. This is too much a price for the conscience of a man, and a waste of time for the life of individuals, namely the transfer of power and rule in time, even if only one generation – thus not moving the world forward. Victor Hugo was forced to emigrate – although it seems that the primary purpose of his exile was not to wait for his generation to die. And the world has already traveled another way. But let it be. This is the life. Though, no army can withstand the strength of an idea whose time has come. A garden to walk in reality and immensity to dream in, what more could we ask? A few flowers at his feet and above him the stars. When love has fused and mingled two beings in a sacred and angelic unity, the secret of life has been discovered so far as they are concerned; they are no longer anything more than the two boundaries of the same destiny; they are no longer anything but the two wings of the same spirit. Love, soar, Victor Hugo said. So, an intelligent hell would be better than a stupid paradise… From time to time Marius’ knee touched Cosette’s. A touch that thrilled. At times, Cosette faltered out a word. Her soul trembled on her lips like a drop of dew on a flower. Gradually, they began to talk. The night was serene and glorious above their heads. These two beings, pure as spirits, told each other everything, their dreams, their frenzies, their ecstasies, their chimeras, their despondencies, how they had adored each other from afar, how they had longed for each other, their despair when they had ceased to see each other. They had confided to each other in an intimacy of the ideal, which already, nothing could have increased, all that was most hidden and most mysterious in themselves. They told each other, with a candid faith in their illusions, all that love, youth and the remnant of childhood that was theirs, brought to mind. These two hearts poured themselves out to each other, so that at the end of an hour, it was the young man who had the young girl’s soul and the young girl who had the soul of the young man. They interpenetrated, they enchanted each other. When they had finished, when they had told each other everything, she laid her head on his shoulder, and asked him: “What is your name?” Before him he saw two roads, both equally straight; but he did see two, and that terrified him – he who had never in his life known anything but one straight line. And, bitter anguish, these two roads were contradictory. Love is the foolishness of men, and the wisdom of God, Victor Hugo said…Nobody knows like a woman how to say things that are both sweet and profound. Sweetness and depth, this is all of woman; this is Heaven. “I have been loving you a little more every minute since this morning.” Love has no middle term; either it destroys, or it saves. All human destiny is this dilemma. This dilemma, destruction or salvation, no fate proposes more inexorably than love. Love is life, if it is not death. Cradle; coffin, too. The same sentiment says yes and no in the human heart. Of all the things God has made, the human heart is the one that sheds most light, and alas! most night, Victor Hugo repeated. Let us study things that are no more. It is necessary to understand them, if only to avoid them… Let us say in passing, to be blind and to be loved, is in fact – on this earth where nothing is complete – one of the most strangely exquisite forms of happiness. To have continually at your side a woman, a girl, a sister, a charming being, who is there because you need her, and because she cannot do without you, to know you are indispensable to someone necessary to you, to be able at all times to measure her affection by the degree of the presence that she gives you, and to say to yourself: She dedicates all her time to me, because I possess her whole love; to see the thought if not the face; to be sure of the fidelity of one being in a total eclipse of the world… A love wholly founded in purity. There is no blindness where there is certainty.
The soul helps the body, and at certain moments raises it. It is the only bird that sustains its cage… Marius and Cosette were in the dark in regard to each other. They did not speak, they did not bow, they were not acquainted; they saw each other; and, like the stars in the sky separated by millions of leagues, they lived by gazing upon each other. If people did not love one another, I really don’t see what use there would be in having any spring, Hugo said…

Stanislaw Barszczak, We need a bit of love…

The liturgy of the Sunday:”And the scribes who came down from Jerusalem were saying,’He is possessed by Beelzebul,’ and ‘by the prince of demons he casts out the demons.’ /…/”Truly, I say to you, all sins will be forgiven the children of man, and whatever blasphemies they utter, but whoever blasphemes against the Holy Spirit never has forgiveness, but is guilty of an eternal sin,” for they were saying, “He has an unclean spirit.” And his mother and his brothers came, and standing outside they sent to him and called him. And a crowd was sitting around him, and they said to him, “Your mother and your brothers are outside, seeking you.” And he answered them, “Who are my mother and my brothers?” And looking about at those who sat around him, he said, “Here are my mother and my brothers! For whoever does the will of God, he is my brother and sister and mother.”
(see, Mk 3,20-35) I am very gloomy about a prospect. ‘He is possessed by Beelzebul,’ somebody said. I am a monster in the modern world. I meet people and I show them a jaguar smile sometimes. Let me finish my fault. I experience, as it seems to me, the agony of Poland. And I always wanted to hear about human being. It is the parish priests who conduct the liturgy of the holy masses. In the face of the violence of the world I say certain things late. I had no choice. I appear in public at the church usually suddenly and unexpectedly and in the ugly moment. I have precaution about this era. We need to defend human being. In conversation with the world, I base a new knowledge on philosophy. I am going here in the direction of the contemporary idea of ​​transcendence in immanence, God’s transcendence, a new approach to his transcendence now (see, la sienne, fr. jego). The people long for the fulfillment of their dreams. Achieving a human mission to Mars has been a fascination of humanity for some time. In the 1990s, Dr. Robert Zubrin proposed the “Mars Direct” mission architecture, using conventional rockets and Mars in-situ resources to establish a sustained human presence on Mars. NASA Ames Research Center is developing science and technology to make such missions and sustained presence possible. In July 1989, on the 20th anniversary of the Apollo Moon landing, the first President Bush called for America to renew its pioneering push into space with the establishment of a permanent Lunar base and a series of human missions to Mars. While many have said that such an endeavor would be excessively costly and take many decades, a small team at Martin Marietta drew up a daring plan that could sharply cut costs and send a group of American astronauts to the Red Planet within ten years. The plan, known as “Mars Direct,” has attracted international attention and broad controversy. Now, with the nation debating how to proceed with human space exploration, the “Mars Direct” plan is more relevant than ever: Can Americans reach the Red Planet in our time. Robert Zubrin (born April 9, 1952) is an American aerospace engineer and author, best known for his advocacy of the manned exploration of Mars. He and his colleague at Martin Marietta, David Baker, were the driving force behind Mars Direct, a proposal intended to produce significant reductions in the cost and complexity of such a mission. The key idea was to use the Martian atmosphere to produce oxygen, water, and rocket propellant for the surface stay and return journey. A modified version of the plan was subsequently adopted by NASA as their “design reference mission”. He questions the delay and cost-to-benefit ratio of first establishing a base or outpost on an asteroid or another Project Apollo-like return to the Moon, as neither would be able to provide all of its own oxygen, water, or energy; these resources are producible on Mars, and he expects people would be there thereafter disappointed with the lack of interest from government in Mars exploration and after the success of his book The Case for Mars, as well as leadership experience at the National Space Society, Zubrin established the Mars Society in 1998. This is an international organization advocating a manned Mars mission as a goal, by private funding if possible. Pioneer Energy,The ethics of terraforming, Cultural references, these issues are dealt with by an American engineer. InSight (Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) is a NASA Discovery Program mission that will place a single geophysical lander on Mars to study its deep interior. But InSight is more than a Mars mission – it is a terrestrial planet explorer that will address one of the most fundamental issues of planetary and solar system science – understanding the processes that shaped the rocky planets of the inner solar system (including Earth) more than four billion years ago. By using sophisticated geophysical instruments, InSight will delve deep beneath the surface of Mars, detecting the fingerprints of the processes of terrestrial planet formation, as well as measuring the planet’s “vital signs”: Its “pulse” (seismology), “temperature” (heat flow probe), and “reflexes” (precision tracking). Why Mars? Previous missions to Mars have investigated the surface history of the Red Planet by examining features like canyons, volcanoes, rocks and soil, but no one has attempted to investigate the planet’s earliest evolution – its building blocks – which can only be found by looking far below the surface. Because Mars has been less geologically active than the Earth (for example, it does not have plate tectonics), it actually retains a more complete record of its history in its own basic planetary building blocks: its core, mantle and crust. By studying the size, thickness, density and overall structure of the Red Planet’s core, mantle and crust, as well as the rate at which heat escapes from the planet’s interior, the InSight mission will provide glimpses into the evolutionary processes of all of the rocky planets in the inner solar system. In terms of fundamental processes that shape planetary formation, Mars is a veritable “Goldilocks” planet, because it is big enough to have undergone the earliest internal heating and differentiation (separation of the crust, mantle and core) processes that shaped the terrestrial planets (Earth, Venus, Mercury, Moon), but small enough to have retained the signature of those processes over the next four billion years. The InSight mission will seek to understand the evolutionary formation of rocky planets, including Earth, by investigating the interior structure and processes of Mars. InSight will also investigate the dynamics of Martian tectonic activity and meteorite impacts. The InSight mission is similar in design to the Mars lander that the Phoenix mission used successfully in 2007 to study ground ice near the north pole of Mars. As I said Dr. Zubrin is known as an advocate of a moderately anthropocentric position in the ethics of terraforming (see, a written account of him is available in ‘On to Mars: Colonizing a New World’). Visionary rocket scientist, Robert Zubrin, has a plan for getting humans to Mars in the next ten years and ultimately turning the Red Planet blue. But can he win over the skeptics at NASA and the wider world? Soon, the dreams of the engineer and other enthusiasts are coming to fruition. Mars has an atmosphere, once there were oceans, you can adapt Mars for human habitation on the red planet…

Stanisław Barszczak, TRYPTYK EUCHARYSTYCZNY

Ojczyzna, kraj – źródło bijące wciąż, nie wyczerpane źródło życia. To dobro, które jest nam zadane, Ślązak ci to powie. A on mocniej i siarczyściej śle słowo krajanom. Ta kraina, ten kraj, nie zostawi Cię nigdy. Jest jak pola na wiosnę zwilżone, latem zaś w pełnej zieleni, a złotem bogate na jesień. Gdzie ziarno tam na drugi rok kartofel. Gospodarz się cieszy tutaj w jedyny sposób. Majestatyczne góry, doliny dalekie. Ojczyzna brzmienna historią. Zbiera i rozsiewa żniwa po setkach lat. A co my zrobiliśmy z Solidarności, z robotniczego zrywu w 1980 roku? Jakie są nasze moralne standardy teraz? Chrześcijanin powinien poczuć się jako część kościoła powszechnego… Od siebie powiem, że moje pisanie podejmuje element fantastyki. Albowiem magia dzieje się wciąż, również za naszych dni. Jeśli coś piszę, to chciałbym zaczerpnąć z bogatego matczynego źródła zawsze. Przed laty zamieszkiwałem w Domu Matki w Czerwonym Zagłębiu, za Przemszą był już Śląsk, kraina mojego zgodzenia. Kroniki podają, iż urodziłem się w Tarnowskich Górach. A teraz powiedziałbym, że urodziłem się daleko dalej, hej tam na północy, w Żołnierskim Kołobrzegu, a może tylko odrobinę dalej nad brzegami Warty. Tak mi się spodobał kołobrzeski ratusz i Polaków “zaślubiny z morzem”. Zaraz jeszcze raz powiem: powinien istnieć kontakt między pisarzem i czytelnikiem zawsze, bo stwarzamy prawdę ostatnią wspólnie. Dzisiaj obiektywność znika. Tedy czasami próbuję stworzyć coś na kształt opowiadania z jego bohaterami, opisuję moje charaktery, które bywały najczęściej odważne, za to poddawane nawet strasznym emocjom, choć nie chciałem tego, wybaczcie mi. Ale tak się stało.
Opatrzność podarowala nam nową epokę. Nie myśl a czuj! Jestem dumny, że jestem częścią kościoła katolickiego. Zachęcam do obejrzenia filmu pt. Przyrzeczenie (“Keeping the promise”). Jak my przeżywamy “kryzys uchodźców” w Europie, podobnie przed stu laty w Turcji miał miejsce “kryzys Ormian”. Ormianie przeżywali gehennę narodową. Akcja filmu ma miejsce w Istanbule. Główny bohater i jego dziewczyna (jest tam i nie chrześcijański aktor też), bierze udział w dramacie rodaków. Zawędrowałem przed laty do Istanbułu. Turcja ma ogromną siłę, strategiczne miejsce w dziejach świata. Odeszlismy od większego obrazu odnośnie świata w jakim żyjemy, uważam. W filmie pt. Bitwa o Wiedeń 1683 posłaniec Turek z sztandarem jedzie naprzeciw polskiej husarii, wprost na polskiego zwycięskiego króla, z pewnością aby prosić o warunki pokoju. Ale “dopadły” go strzały polskich wojowników. Turczyna ciało straszne “podziurawione.” Gdy Król ‘dogląda’ posłańca wrogiej armii, wódz Turków z spod Wiednia, Kara Mustafa, już jest w odwrocie i zdąża do Belgradu, a tam przekaże władzę swojemu pięcioletniemu synowi. Ta ciekawa scena ze stanowiska również cywilizacyjnego dzisiaj z pewnością przebiegałaby inaczej. Turczyn nie przybyłby prosić o warunki pokoju zaraz po bitwie. Za pewne jeszcze długo “wcale by się nie pokazał.” A jak zachowaliby się zwycięzcy w tej bitwie stoczonej po trzystu latach, kochani przeze mnie moi rodacy Polacy? Nowa epoka, nowe prawa, inny świat. Marzymy o sukcesach, a poprzestajemy na symbolach jeno. Osobiście chciałbym być oddany swojej grupie, to jest księżom mojej Archidiecezji i Wam kochanym Czytelnikom moich esejów. Miej czas, rób czas. Nie bądź beztroski. Współpracuj z pasjonatami, ludźmi przygody. Bądź zawsze przygotowany, trzymaj linę kontaktową, zawsze na fali. “Zagraża nam czarna chmura z Polski. Potrzebujemy żołnierzy, wierzących żołnierzy. Wierzący żołnierze są najbardziej wartościowi. Oni wykonują wszystko,” powiedział Kanclerz Rzeszy Adolf Hitler w dniu 26 kwietnia 1933 w rozmowie z Biskupem Osnabruck Dr Wilhelmem Berningiem, który w lipcu 1933 przez Hermana Goringa został wybrany do Pruskiej Rady Stanu. Ojczyzna- to matka, Dobro ponad wszystko, wyjątkowe ‘oblicze’(twarz) o tysiącu wyrazów, sprawiedliwość. Ona nie zostawi Cię nigdy, przy tobie od pierwszego kroku aż po grób.
Cud nad cuda – tutaj walczy brat z sobą, tutaj matka wciąż “pokazuje się” światu. Kochani przedstawiciele olbrzymiej krainy, cudownej krainy z kwiatem paproci, do którego idąc, nie zbłądzimy nigdy. Polski kraju, piękny kraju,
silny przez polski zespół lojalnościowy. Kiedy wojny się toczą i burze szaleją nad tobą, mocno ufaj w polską wierność. Pozostań zjednoczony, bądź wolny. Polski kraju, którym jesteś, szlachetny kraju. Niech ludzie burzą się wokół ciebie grożąc nieszczęściami. Wiedz, nasza krew jest tobie poświęcona. I wyrasta z odwagi bohaterskiej. Polski kraju, kwitnący kraju. Trzymaj się ukrzyżowanej ręki Boga Syna. Pozwól nam utrzymać różańcowy wieniec, umrzeć dla wolności Polski. Ty, królestwo chwały; bądź krajem gromkim, wysoko konsekrowanym. Wierny kraju polski, jeśli twoja uroda jest dobrze znana, jako raj w szerokim kręgu i często chwalony przez poetę, to masz moją pochwałę, moją ocenę. Moja miłość jest taka gorąca i przytłaczający we mnie blask, to niejako napełnianie serca dla mnie i umysłu. Skądkolwiek cię widziałem: z gór wysokich, z grzbietu Rysów, na “dróżkach w Kalwarii,” spacerując po poznańskim rynku, gdy pociąg przeprowadzał mnie mostem przez dolinę Wisły; gdy widziałem cię z białego kamienia na Szlaku Orlich Gniazd, wpatrując się w Kazimierzowską a zakończoną czerwoną cegłą Basztę, gdy byłeś mile widziany w “skoku jelenia”, podczas przeprawy Dunajcem, przez światowej sławy uzdrowisko, oko nigdy nie miało tego dość! Ten sam obraz, ten sam blask,
to sprawia, że ​​jesteś taki pożądany, ten, który tylko raz cię zobaczył, już nie chcę od ciebie odejść. O ojczyzna, Sudety, Tatry,
niezrównanie piękny kraj, nasze życie jest konsekrowane, kochamy Cię na zawsze!
Kochamy cię i stoimy przy tobie, w wierności ślubujemy, tej wierności, która nigdy nie zwleka i nigdy nie ustępuje, nadto zawsze pozostaje nie do osiągnięcia. Kiedyś wyszedłem w świat,
wiele widziałem tu i tam, stoki winorośli i szczyty Pirenejów, piękny belgijski las. Ale nic “trzyma mnie” tak długo, i czas odepchnął to i odszedł. Szukałem długo, nie znalazłem, więc wróciłem… z powrotem na plażę Międzyzdrojów i płytki Bałtyk tutaj. Szczęśliwy w sercu i umyśle wiedziałem: moja ojczyzna jest warta miłości,
ponieważ to prawdopodobnie na całym świecie nie ma czegoś jeszcze piękniejszego. Siedziałem na gałęzi, kiedy przyszedł zwinnie wieczor, dziewczyna radośnie szła pod drzewem, moje serce skakało z radości. Podniecony, pobiegłem do przystani, wsiadłem na prom, to spojrzenie z oczu nieśmiałe i słodkie nigdy nie zapomnę. Statek już dryfował w strumieniu, ale szybki śmiały skok, w połowie leciałem, w połowie mnie coś pociągnęło, z silnymi i młodymi ramionami. Stanęliśmy ramię w ramię, przetoczył się w nas słodki hałas, słuchaliśmy promu zdezorientowani. -Ty jesteś na zawsze moja. -Ty jesteś winny
ze swoim urokiem, ona odrzecze, nigdy cię nie opuszczę, daj mi długie życie. A połączył nas polski prom. Nasze serca są szczerze zakochane w tobie, nadwislański Kraju. Czy znasz kraj tak piękny, czy znasz kraj tak piękny, w swoim dębowym zielonym wieńcu? Chcemy być silni i zjednoczeni na zawsze. Niestety, Kraj nasz jest podzielony. Bardzo się różnimy – to może dobrze, wtedy zrobimy wspólnie coś wielkiego. Jako chrześcijanie czekamy na dzień królestwa – przyjście Chrystusa po raz ostatni. Już była spora liczba końców na tej ziemi, ale to były wojny przeważnie. Za to teraz wróćmy na jeziora, spójrzmy na kryształowe jeziora Warmii, nie przebyte, głębokie tam lasy. A innym razem powędrujmy na Śląsk. Dziewczyna przy wrotach dalekiej doliny wzdycha tam za lubym.
Znalazła męża w małej krainie. Cały świat zostawiła dla niego. -Bądź łzą i różą -śpiewa Ślązak -Nie wracam bo szkoda terazniejsza nie połączy nas. Dziewczyna nie poszła za pieśnią światową, za wybrankiem z całego ziemskiego globu. Została tutaj, gdzie brat krzyczy bratu w oczy o jego zgonie. Śląsk i Częstochowa za międzą. Teraz obraz Czarnej Madonny wisi w śląskim domu. Śpiewam to wam kochani, nad Wartą, Wisłą, Bugiem i Sanem rosnącym w miłość matczyną. Ale i Niemiec “wzdycha,” to wiedzcie, kiedy stoi jako żołnierz na czatach nad Wołgą. A tęskni za człowiekiem (der Mensch). On (już) w niebie ma mnogość aniołów. -Daj mi anioła na ten czas, powtarza… Kochani, to już jest chyba w “Smudze cienia” Józefa Korzeniowskiego. Młody kapitan przeszedł chrzest bojowy, trema odeszła od niego, z podaniem ręki… Z chmur wiatr albo deszcz. Zawsze trzeba czuwać. Marynarzu twoim marzeniem statek, z pewnością krzyknęlibyśmy jeszcze w kierunku kapitana… Trzeba stawić opór złym nawykom, nawet własnemu sumieniu, i dać świadectwo. To jest mój Sakrament ciała i krwi Pana tej niedzieli dla moich rodaków.
Krew Jezusa użyteczna jest bardzo… Ofiara uwielbienia i dziękczynienia za Stare Przymierze
niech stanie się ofiarą uwielbienia umarłego i zmartwychwstałego Chrystusa. Święty Tomasz cudownie modlitwy Mszalne kieruje pod adresem Bożego Syna, Jezusa. Trójca święta odbiera nową cześć na Eucharystii, która jest czynem wspólnoty wierzących i dążących do zbawienia. Choć może jesteśmy niektórzy tylko już.
Chrystus przelał krew i dał ciało swoje za życie świata. Ofiara spełniona raz na zawsze. Bo Życie zwyciężyło zgon ludzki już na zawsze. BÓG Ojciec nie sprzedał Sługi, swojego syna, choćby najbardziej wielkiemu z ludzkich zgonów. Śmierć stała się jedynie użyteczna dla wielkiego celu zbawienia ludzi. Jakie są Moralne standardy obecnie. Społeczne patologie teraźniejsze: narkotyki w Stanach. Włoska konferencja episkopatu na 71 zebraniu plenarnym mówi o powołaniach. Każdy ma powołanie. A Kapłan rozmodlony oddany pracy dla innych jest najpiękniejszym wzorem mądrych dróg dla realizacji ludzkiego powołania. Zaczerpnijmy siły z Eucharystii, Syn Boga zwyciężył świat. Stany Zjednoczone i Prezydent Donald Trump jeszcze długo będzie miał problemy z Koreą Północną, z szefem Kim. A w Korei Płd szef państwa Moon jeszcze inne postawi warunki. Osobiście powiem, nie wiem czy ma takie samo credo jak Pan Władysław Putin w Rosji. Chce rządzić, niech rządzi. C’est la vie. Jak się cieszę mamy różne zainteresowania (verschiedene). Możemy stworzyć coś razem… Piekło to inni. Piekło to odsunięcie poza ‘widzenie’ Boga w chrześcijaństwie. Piekło to stan pośród wielu żywotow człowieka w Indiach. Piekło to wewnętrzne zamknięcie się człowieka na Boga w Islamie. Piekło to jest to, że pani “widzi tak a tak”. Ale już powracam do ojczyzny, mojego kraju, tam 1000 gwiazd na mnie czeka,
z 100 gitarami wyśpiewują pieśń jutra, odwieczną “Panamę” o ludzkim szczęściu życia w powszechnym braterstwie.